Στην Καβάλα δεν υπάρχει κρίση

Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι στην Καβάλα δεν υπάρχει κρίση ειδικά στα τεχνικά επαγγέλματα. Ένα μήνα εδώ αγανάκτησα να προσπαθώ να κάνω τρεις δουλειές.

Δουλειά πρώτη: Συντήρηση κλιματιστικών και επανασύνδεση ρελέ ηλεκτρικού πίνακα από ηλεκτρολόγο/ψυκτικό και γενικώς τα κάνω όλα και συμφέρω (όπως οι περισσότεροι μάστορες). Το ραντεβού κλείστηκε σε 5 μέρες κάποια ώρα το πρωί. Το να σου κλείσουν ραντεβού εδώ συγκεκριμένη ώρα ή έστω μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα ας πούμε 1 με 2 ώρες δεν παίζει. Τυχερός είσαι αν έρθουν την ημέρα που σου είπαν! Τα κλιματιστικά συντηρήθηκαν, το ρελέ όμως απέτυχε λόγω κάποιας διαρροής στο καλοριφέρ. «Ωραία, και τι κάνουμε;» ρωτάω. Ο μάστορας παίρνει περισπούδαστο ύφος και μου λέει: «Θέλει ψάξιμο...». «Ωραία, ξεκίνα». «Α τώρα δε μπορώ, μεσημέριασε και πρέπει να πάω για μπάνιο»!!! Δηλαδή και κρίση να μην υπάρχει, αυτό δε το λες στον πελάτη. Λες ας πούμε έχω άλλο ραντεβού, λες η μάνα μου είναι άρρωστη και θα της πάω φαγάκι στο νοσοκομείο, ότι θες λες αλλά αυτό δε το λες! Νομίζω; «Οκ και πότε μπορείτε να το ψάξετε» του λέω. Θα σε πάρω τηλέφωνο τέλος Αυγούστου να σου πω πότε θα βρω λίγο χρόνο να το δω». Σπάνια καταφέρνω να ανέβω εδώ για τόσο πολύ. Μένω Αθήνα. Μετανάστης αισθάνομαι αλλά δουλειά στο αντικείμενό μου δεν έχει εδώ στον τόπο μου. Έτσι, τα μερεμέτια που σπάνια προλαβαίνουν να γίνουν μέσα σε 2 εβδομάδες στο χρόνο που έρχομαι εδώ και αναβάλλονται για την επόμενη χρονιά και μαζεύονται. Φέτος, με τα χίλια ζόρια κατάφερα να παραμείνω μετά από χρόνια αρκετά εδώ και έλεγα πως θα βγάλω δουλειές. Βέβαια ο Αύγουστος είναι δύσκολος μήνας αφού πολλά επαγγέλματα λείπουν για διακοπές αλλά έλεγα ότι λόγω κρίσης κάτι θα γινόταν. Τρίχες. Ο Αύγουστος τελείωσε και ο ηλεκτρολόγος ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Την περασμένη Πέμπτη εκεί που είχα ξαπλώσει ακούω ένα τακ-τακ στο δωμάτιο. Τρόμαξα. Ψάχνοντας βρήκα ότι το κλιματιστικό του δωματίου έσταζε πάνω στο κρεβάτι. Τον παίρνω τηλέφωνο και του εξηγώ την κατάσταση. «Δεν έχεις μια ατσαλίνα ρε φίλε να την βάλεις στην αποχέτευση; Κάποιο μαμούνι μάλλον θα την φράζει». Του εξηγώ ότι η ατσαλίνα δεν είναι από τα πιο συνηθισμένα οικιακά εργαλεία και του υπενθυμίζω ότι ήταν να με πάρει τηλέφωνο και για την διαρροή. Επίσης του λέω ότι ο Αύγουστος τελείωσε και ότι εγώ πρέπει να επιστρέψω στην δουλειά μου. Τελικά καταλήγουμε να τον πάρω τηλέφωνο την Δευτέρα να του το θυμίσω να έρθει! Ακριβώς έτσι. Ο επαγγελματισμός στο έπακρο του!!!

Δουλειά δεύτερη: Προσπαθώ από την αρχή του Αυγούστου να παραγγείλω ξύλα για το τζάκι. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό. Τον πρώτο ξυλέμπορο τον πήρα κατά της 8μμ. «Παίρνω εκ μέρους του τάδε για μια παραγγελία για ξύλα...». Πριν προλάβω να ολοκληρώσω μου λέει: «Πάρε με αύριο το πρωί μετά τις 11 γιατί έχω μια συζήτηση τώρα.» και μου το κλείνει!!! Ξεπερνάω το σοκ και λέω, δε βαριέσαι, στη πιο όμορφη πόλη του κόσμου είσαι, εστιάσου σ’ αυτό. Την επόμενη τον παίρνω και μου κλείνει τηλεφωνικό ραντεβού την επόμενη εβδομάδα για να μου πει πότε θα έρθει. Όπως θα φαντάζεστε δεν πήρε ποτέ. Τον πήρα εγώ. Θα έρθω την Δευτέρα 8-10 το πρωί δύο εβδομάδες μετά το πρώτο τηλεφώνημα. Την Δευτέρα κατά τις 12 τον πήρα τηλέφωνο να μάθω αν σκοπεύει να έρθει. «Μου χάλασε το φορτηγό και πήγα στο συνεργείο». «Και δε μπορούσες να πάρεις ένα τηλέφωνο να μη με κλείσεις μέσα όλο το πρωί;» ρώτησα αφελώς. «Καλά, καλά το πολύ σε 2 ώρες θα είμαι εκεί». Όταν τελικά έφτασε κοντά στο σπίτι με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ότι τα δέντρα του δρόμου που οδηγεί στο σπίτι μας έχουν φουντώσει και δε μπορεί να περάσει χωρίς να γρατζουνίσει το φορτηγό (αυτό που είχε μείνει το πρωί) και έφυγε. Ο δεύτερος ξυλέμπορας όταν άκουσε ότι θέλω 1 τόνο ξύλα μου είπε: «Εγώ για κάτω από δύο τόνους δεν βγάζω το φορτηγό!»!!! Ποια ήταν εκείνη η μοντέλα που δε σηκωνόταν από το κρεβάτι της για κάτω από $10000; Συγγενής της θα είναι μάλλον. Μη φανταστείτε ότι το εκεί είναι σε κανά βουνό. Στο Παληό που θεωρείται προάστιο της Καβάλα είναι το σπίτι. Τελικά μου είπε πως είχε κάποιες παραδώσεις προς το τέλος της εβδομάδας στην περιοχή και θα έπαιρνε τηλέφωνο να μου πει. Εννοείται ότι δεν πήρε ποτέ. Ξυλέμπορος νούμερο τρία: Τον πήρα προχτές, μου είπε ευγενικά ότι θα με πάρει σε δύο ώρες από το γραφείο του για να σημειώσει το ραντεβού. Τα ‘χασα και δεν τον πίστεψα. Θαύμα! Με πήρε. Μου είπε ότι θα παραδώσει 1 τόνο την επόμενη μέρα, Σάββατο μεταξύ 12 και 3μμ. Θα με έπαιρνε  τηλέφωνο για την ακριβή ώρα. Κατά τις 12:30 τον πήρα εγώ τηλέφωνο. «Είχατε πει θα με πάρετε να μου πείτε τι ώρα θα έρθετε.» «Δεν ήταν για σήμερα» μου λέει. «Βέβαια για σήμερα ήταν, το έχετε σημειώσει». «Κλείστε και σας παίρνω πίσω». Σκεφτόμουνα ότι δε θα πάρει ποτέ αλλά σε λιγότερο από 5 λεπτά πήρε. «Χίλια συγνώμη, έχετε δίκιο. Το φορτηγό θα είναι εκεί σε μισή ώρα, μπορείτε;» είπε στέλνοντας με ευχάριστα αδιάβαστο για δεύτερη φορά. Ακόμα πιο ευχάριστη έκπληξη ήταν ότι όντως ήρθε σε περίπου μισή ώρα! Επιτέλους πήραμε ξύλα. Και μόνο για την ευγένεια αλλά και την σχετικά καλή συνεννόηση σε σχέση με τους άλλους τον συστήνω. Καπλάνης 2510833338.

Δουλειά τρίτη: Έχει αποσυγχρονιστεί το τηλεκοντρόλ της γκαραζόπορτας εδώ και τρία χρόνια! Η εταιρία που το τοποθέτησε δίνει άδειες τον Αύγουστο και μέχρι τώρα – τρία χρόνια – δεν καταφέραμε να συγχρονιστούμε με τους συντηρητές οι οποίοι είναι ανεξάρτητοι τεχνικοί και όχι υπάλληλοι. Μια φορά που κατάφερα να φέρω έναν από αυτούς ήταν κλειστή η εταιρία που υποστηρίζει τον μηχανισμό που έχει τοποθετηθεί στη γκαραζόποτρα για να μάθει πως γίνεται ο συγχρονισμός. Ε τώρα να μη κάτσω να σας πω ιστορίες τριών χρόνων. Θα πρέπει να βρω τρόπο να έρθω χειμώνα για να γίνει η δουλειά και αν...

Μικρές δουλειές: Μεσίτης πριν κάποια χρόνια δεν άφηνε το μεσημεριανό του ύπνο για να μου δείξει ένα σπίτι. Αλβανός που θα κλάδευε τα δέντρα δεν άφηνε το μεσημεριανό του ύπνο για να έρθει να δουλέψει. Κλειδαράς δεδηλωμένος ότι λειτουργεί 24 ώρες δεν ήρθε να μου ανοίξει Κυριακή γιατί έπινε τσίπουρα. Μη κλειδωθείς Κυριακή. Έχασες! Τέσσερις σιδεράδες περάσανε για να βρω έναν να μου φτιάξει δύο κάγκελα και μια κατασκευή. Όλοι ερχόντουσαν, δίναν προσφορά που αποδεχόμουν  χωρίς καν παζάρι και εξαφανιζόντουσαν!

Συμπεραίνω ότι στην Καβάλα δεν υπάρχει κρίση. Οι διάφοροι επαγγελματίες ασκούν το επάγγελμα από χόμπι προφανώς. Αυτό που μου την δίνει είναι ότι όλοι, μα όλοι, όταν έρχονται είναι μες την γκρίνια για την κρίση και έχουν και άποψη μάλιστα!!!

Τα συμπεράσματα δικά σας.