Παρακαλώ διαβάστε το οπωσδήποτε γιατί αν πράγματι το έχει γράψει μαθητής είμαστε όλοι για…

Η δημοκρατία γεννήθηκε πρώτη φορά πριν από χιλιάδες χρόνια στην Ελλάδα και μετά απλώθηκε σ’ όλο τον κόσμο πολύ γρήγορα, παρόλο που δεν υπήρχε Ίντερνετ. Η δημοκρατία είναι το πιο σπουδαίο από τα πολιτεύματα, είναι πολύ καλό πράγμα. Αν δεν ήταν, θα την είχαμε καταργήσει όπως τα θερμόμετρα με τον υδράργυρο.

Δημοκρατία στην Ελλάδα σήμερα σημαίνει να μπορείς να λες ελεύθερα τη γνώμη σου, φτάνει να συμφωνεί μαζί σου ο Πρετεντέρης, η Τρέμη και ο Πρωτοσάλτης. Δημοκρατία επίσης είναι να μπορείς να διαδηλώνεις ελεύθερα για ό, τι πράγμα θέλεις. Υπάρχουν χιλιάδες διαδηλώσεις για να πηγαίνεις κάθε τόσο. Θα ήθελα κι εγώ να πάω σε μια διαδήλωση που θα λέει ότι μπορούμε να τρώμε ελεύθερα σουβλάκια, τσίζμπουρκερ και άλλα σκατοφαγιά κάθε μέρα κι όχι 1 φορά το μήνα, αλλά δεν έχει φτιαχτεί ακόμα τέτοια διαδήλωση. Σ’ αυτές που γίνονται σήμερα οι μεγάλοι διαδηλώνουν για το ίδιο πράγμα αλλά ξεχωριστά. Άμα βρεθούνε όλοι αυτοί που κατεβαίνουν στους δρόμους μαζί, μπορεί να τσακωθούνε και να αρχίσουνε τις μπουνιές. Στις διαδηλώσεις περνάς ωραία, είναι σκέτη περιπέτεια, αρκεί να φοράς μάσκα, γυαλιά και να αντέχεις το ξύλο. Οι μεγάλοι που πηγαίνουν σ’ αυτές καλά θα κάνουν να αγοράζουν δικά τους γυαλιά γιατί την τελευταία φορά που πήγε ο μπαμπάς μου, μου πήρε τα γυαλιά του κολυμβητηρίου για να μην τον τσούζουν τα μάτια του και μου τα έχασε. Εγώ νεύριασα και μετά …τσακώθηκε με τη μαμά που τον έλεγε άχρηστο και πως αν ήταν άξιος θα έτρωγε κι αυτός μερικά λεφτά από αυτά που τρώγανε και οι άλλοι και τώρα δε θα αναγκαζόταν να τρέχει στις διαδηλώσεις, και να τρώει ξύλο, 40 χρονών άνθρωπος, αλλά δεν πολυκατάλαβα τι εννοούσε.
Στη Δημοκρατία ψηφίζεις όποιον θέλεις για να γίνει βουλευτής και μετά άμα δε σου αρέσει μπορείς να τον βρίσεις, να τον φασκελώσεις ή να του πετάξεις αυγό ελεύθερα. Αυτός όμως όσες βρισιές κι αν ακούσει δεν το κουνάει από τη θέση του, δεν καταλαβαίνει Χριστό.

Οι διαφορετικοί βουλευτές μέσα στη Βουλή φωνάζουν, τσακώνονται, κάνουν τους εχθρούς και τους μαλωμένους και καμιά φορά βρίζουν ο ένας τον άλλο. Ένας είπε τους άλλους γαϊδούρια προκαιρού και μετά αυτοί τον κάνανε Υπουργό. Άρα στη Δημοκρατία μπορείς να βρίζεις ελεύθερα άμα είσαι μεγάλος. Άμα πάλι είσαι μικρός, μπορεί να σε βάλει η δασκάλα τιμωρία γιατί είπες το Θοδωρή, μαλακοπίτουρα. Σήμερα στην Ελλάδα έχουμε Δημοκρατία που είναι καλή. Το αντίθετο της Δημοκρατίας είναι η Χούντα που είναι κακή.

Είναι αυτή που είχε ο μπαμπάς όταν ήταν μικρός. Στη Χούντα δεν κάνουν εκλογές και δεν κλείνουν τα σχολεία 4 μέρες. Ούτε τώρα κάνουμε εκλογές γιατί θα είναι καταστροφή για τον τόπο, λένε όλοι στις τηλεοράσεις, που δε θέλουν να χάνουμε μαθήματα και να μείνουμε αγράμματοι. Σήμερα έχουμε για πρωθυπουργό έναν πολύ καλό κύριο τον Παπαδήμο που αρέσει πολύ στη γιαγιά γιατί είναι σοβαρός, όμορφος, τα λέει ωραία απέξω χωρίς να τα διαβάζει σαν τον προηγούμενο, και έχει έρθει απ’ το εξωτερικό.

Η γιαγιά που έχει Αλσχάιμερ νομίζει ότι είναι ο βασιλιάς και απορεί γιατί δε φοράει στολή. Το βασιλιά δεν τον είχε ψηφίσει κανείς για να μας κυβερνά, αλλά ούτε και τούτον τον έχει ψηφίσει κανείς, γι’ αυτό μπερδεύεται η γιαγιά. Δημοκρατία ακόμα είναι να κάνεις ότι λένε οι πιο πολλοί. Στο σχολείο μου δεν έχουμε δημοκρατία γιατί ενώ είμαστε 25 παιδιά στην τάξη, κάνουμε πάντα αυτό που θέλει η δασκάλα μας. Στο σπίτι μας πάλι έχουμε δημοκρατία. Κάνουμε πάντα αυτό που θέλουμε ο αδερφός μου, η μαμά μου κι εγώ. Είμαστε πιο πολλοί απ’ τον μπαμπά μου. Είμαστε ο λαός. Και ο μπαμπάς είναι ένας καλός κυβερνήτης που μας ακούει.

Και στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία και στο σπίτι έχουμε δημοκρατία και θα ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι αν εκτός από δημοκρατία, ο μπαμπάς είχε και δουλειά.

Το υπερατλαντικό ταξίδι του Ηρακλέους

(Ο Ηρακλής απελευθερώνει τον Προμυθέα - Πίνακας του Christian Griepenkerl. 1870)

Ιστορικό πρόσωπο που έφτασε ώς τον Καναδά ήταν ο Ηρακλής της ελληνικής μυθολογίας, σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωλογίας Ηλία Μαριολάκο.

Έφτασε χίλια χρόνια πριν από τον Μεγάλο Αλέξανδρο στον Ινδό ποταμό. Πέρασε από την Αιθιοπία, έφτασε ώς τη Γροιλανδία και ίσως να πάτησε πρώτος το πόδι του στην Αμερική. Ένας από τους πιο γνωστούς ήρωες της παγκόσμιας μυθολογίας- ο Ηρακλής- δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος υδραυλικός, μηχανικός και υδρογεωλόγος, όπως μαρτυρούν πολλοί από τους δώδεκα άθλους του, αλλά και ο πρώτος που έκανε πράξη την παγκοσμιοποίηση και ο αρχιτέκτονας της μυκηναϊκής κοσμοκρατορίας, όπως υποστήριξε χθες το βράδυ σε ομιλία του, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου Ηλίας Μαριολάκος.

«Ο Ηρακλής δεν είναι ένα πρόσωπο για να διασκεδάζουν τα παιδιά. Ούτε η ελληνική μυθολογία ένα παραμύθι για έναν φανταστικό κόσμο», λέει στα «ΝΕΑ» ο Ηλίας Μαριολάκος. «Ο Ηρακλής είναι ένα ιστορικό- και όχι μυθικό- πρόσωπο, ένας άγνωστος μεγάλος κατακτητής, ήρωας- ιδρυτής πόλεων, πρώτος συνδετικός κρίκος του κοινού πολιτισμικού υποστρώματος των Ευρωπαίων, του μυκηναϊκού και κατά συνέπεια του ελληνικού πολιτισμού. Και η μυθολογία είναι η ιστορία του απώτερου παρελθόντος των κατοίκων αυτού του τόπου, που πολύ αργότερα θα ονομαστεί Ελλάς».

Πρώτος στο μικροσκόπιο του καθηγητή μπήκε ο άθλος με την αρπαγή των βοδιών του Γηρυόνη, του τρικέφαλου και τρισώματου γίγαντα που ζούσε στα Γάδειρα, το σημερινό Κάντιθ της Ισπανίας, κοντά στο στενό του Γιβραλτάρ.

«Οι περισσότεροι πιστεύουν πως ο Ηρακλής ταξίδεψε ώς την Ιβηρική Χερσόνησο για να φέρει μια καλή ράτσα βοδιών στην Πελοπόννησο», εξηγεί ο κ. Μαριολάκος. «Αν διαβάσουμε με προσοχή τον Στράβωνα, που έζησε τον 1ο αι. π.Χ. όμως, θα διαπιστώσουμε πως σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου δεν έχει βρεθεί τόσος πολύς χρυσός, άργυρος, χαλκός και σίδηρος. Και τα βόδια δικαιολογούνται διότι υπήρχαν μαρτυρίες ότι το “κοσκίνισμα” του χρυσού από την άμμο γινόταν πάνω σε δέρματα βοδιών».

Η ίδρυση δε της πόλης από τον Ηρακλή μνημονεύεται στον θυρεό της πόλης και σήμερα. Ο Ηρακλής ολοκληρώνει τον άθλο του και συνεχίζει βόρεια προς την Κελτική και ιδρύει την Αλέσια (γνωστή και ως πόλη του Αστερίξ), το όνομα της οποίας προέρχεται από τη λέξη άλυς (= περιπλάνηση). Πόλη με στρατηγική σημασία, καθώς συνδέεται μέσω πλωτών ποταμών προς τη Μεσόγειο, τον Ατλαντικό, τη Μάγχη και τη Βόρεια Θάλασσα, όπου ο Ιούλιος Καίσαρας κατατρόπωσε τους Γαλάτες. Ακόμη ιδρύει το Μονακό και την Αλικάντε - η ποδοσφαιρική της ομάδα ονομάζεται Ηρακλής.

Τι γύρευε στη Γαλατία ο Ηρακλής; «Χρυσό», απαντά ο κ. Μαριολάκος, «αφού ο Διόδωρος μας λέει πως στη Γαλατία υπάρχουν πλούσια χρυσοφόρα κοιτάσματα». Ο Ηρακλής όμως φέρεται- σύμφωνα με τον Πλούταρχο- να έφτασε και ώς την Ωγυγία που απέχει πέντε ημέρες δυτικά της Βρετανίας. «Πέντε ημέρες ισοδυναμούν με 120 ώρες. Αν η μέση ταχύτητα ενός πλεούμενου της εποχής ήταν 4 μίλια την ώρα, τότε η απόσταση είναι 890 χλμ., άρα πρόκειται για τη σημερινή Ισλανδία και συνέχισε ώς τη Γροιλανδία, ενώ το Κρόνιο Πέλαγος, που αναφέρεται, σύμφωνα με τους υπολογισμούς ταυτίζεται με τον Βόρειο Ατλαντικό»

«Για να φέρει τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων (ήτοι τον χρυσό) ο Ηρακλής από την Αίγυπτο έφτασε ώς την Αιθιοπία κι έπειτα στον Καύκασο- για να ζητήσει τη βοήθεια του Προμηθέα- και στη Λιβύη προτού επιστρέψει στις Μυκήνες»

Ο Ηρακλής έφτασε, σύμφωνα με τον καθηγητή Ηλία Μαριολάκο, ώς την Αμερική. «Στις πηγές διαβάζουμε πως εγκατέστησε ακολούθους του “ώς τον κόλπο που το στόμιό του βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το στόμιο της Κασπίας”. Ένας κόλπος μόνον καλύπτει αυτές τις προϋποθέσεις: του Αγίου Λαυρεντίου στο Τορόντο του Καναδά». Μαρτυράται δε πως έμειναν «σε νησιά που βλέπουν τον ήλιο να κρύβεται για λιγότερο από μία ώρα για 30 ημέρες»- δηλαδή στον πολικό κύκλο.

Τι γύρευε εκεί;

Η απάντηση βρίσκεται στα ευρήματα των ανασκαφών που γίνονται γύρω από τη λίμνη Σουπίριορ στο Μίτσιγκαν. Αρκεί να σκεφτείτε πως έχουν εξορυχθεί πάνω από 500.000 τόνοι χαλκού στην περιοχή, όταν στην κατ΄ εξοχήν πηγή χαλκού- την Κύπρο- εξορύχθηκαν 200.000 τόνοι.

Η εξόρυξη έγινε την περίοδο 2.450 π.Χ.- 1050 π.Χ., σταματάει ξαφνικά, όταν καταρρέει ο μυκηναϊκός πολιτισμός. Και όλα αυτά σε μια περιοχή όπου οι γηγενείς βρίσκονταν στη λίθινη εποχή!


Πηγή: Τα Νέα

Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com/2011/07/uperatlantiko-taxidi-hrekleous.html#ixzz1k2ovYvm3

Την παραπομπή του Παπανδρέου ζητούν Πεπόνης - Μουζακίτης

Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις σχετικά με τα ζητήματα που είχαν αναλάβει να διερευνήσουν οι οικονομικοί εισαγγελείς  Γρ. Πεπόνης και Σπ. Μουζακίτης.

Οι δύο εισαγγελείς  στέλνουν στη Βουλή τη  δικογραφία της ΕΛ. ΣΤΑΤ, σύμφωνα  με το νόμο περί ευθύνης υπουργών,  διαπιστώνοντας ότι από σειρά μαρτυρικών καταθέσεων προέκυψαν ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες του τέως πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, μελών της προηγούμενης κυβέρνησης και των τότε υπουργών Οικονομικών (Γ.Παπακωνσταντίνου), σχετικά με πιθανή τεχνητή διόγκωση και αυθαίρετο προσδιορισμό του ελλείμματος του 2009.

Η δικογραφία χρεώθηκε στον αντιεισαγγελέα του ΑΠ Ν. Παντελή ο οποίος θα την μελετήσει.

Η αναφορά του εισαγγελέα Γρηγόρη Πεπόνη αναφέρει επι λέξη:

"Από το σύνολο του συλλεγέντος αποδεικτικού υλικού (μάρτυρες, έγγραφα) και ιδίως από τις μαρτυρικές καταθέσεις προέκυψαν στοιχεία σχέσιν έχοντα με αξιόποινες πράξεις του άρθρου 1 παρ. 1 του ν. 3126/2003 (νόμος περί ευθύνης υπουργών) και με πρόσωπα κατέχοντα συγκεκριμένες θέσεις στην προηγούμενη κυβέρνηση της Ελλάδος."

Στη συνέχεια αναφέρονται τα ονόματα των 18 μαρτύρων που εξετάστηκαν και οι διατάξεις του νόμου που υπαγορεύουν την αποστολή της στη Βουλή και συνεχίζει...
"Σε πλείστες των οποίων (καταθέσεων) ρητώς γίνεται λόγος για διόγκωση και αυθαίρετο προσδιορισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009 αφενός και για ύπαρξη συναφώς και αφετέρου ευθυνών του τότε πρωθυπουργού, μελών της τότε κυβερνήσεως και τότε αρμοδίων υπουργών οικονομικών."

Υπενθυμίζεται ότι το ίδιο ζήτημα είχε απασχολήσει έντονα την κοινή γνώμη και τον πολιτικό κόσμο το περασμένο φθινόπωρο, ύστερα από καταγγελίες τριών μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής,  για εσκεμμένο «φούσκωμα» του ελλείμματος, οι οποίοι και αποπέμφθηκαν με την επίσημη δικαιολογία της «κακής  συνεργασίας»  με τον πρόεδρο της Αρχής.

Το μέλος του διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής Ζωή Γεωργαντά είχε καταγγείλει ότι οι αποφάσεις υπαγορεύονταν  από τη Eurostat και έρχονταν στην Αρχή μόνο για επικύρωση, εν γνώσει της τότε πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Οικονομικών.

«Ήθελαν να έχουμε το μεγαλύτερο έλλειμμα στην Ε.Ε και μας ανάγκασαν να συμπεριλάβουμε στοιχεία των ΔΕΚΟ, με αποτέλεσμα να ξεπεράσουμε την Ιρλανδία που είχε τότε έλλειμμα 14% και το δικό μας έφτασε το 15,4%»είχε δηλώσει χαρακτηριστικά η κ. Γεωργαντά.

Το ζήτημα είχε απασχολήσει και την Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής.

Ολη η Ελλάδα σε 50 βήματα

Ξαφνικά, φτάνει στο e-mail μια μικρή, αδιάφορη είδηση: Στον τιτάνιο αγώνα της χώρας τους να ξεπεράσουν τη βιβλική καταστροφή, κάποιοι Ιάπωνες μηχανικοί ξανάφτιαξαν έναν κατεστραμμένο αυτοκινητόδρομο σε 6 (!) ημέρες.

Φίλος αναγνώστης την έστειλε, μαζί με… τη συνέχειά της: ένα συγκριτικό με τα καθ΄ ημάς κείμενο. Σ' αυτό, η ζωή μας, που όλα μπερδεύονται με όλα και προκύπτει το χάος, προβάλλει ανάγλυφα σε όλο της το μάταιο μεγαλείο, σ’ όποιο πεδίο μπορεί να φανταστεί κανείς. Ο συντάκτης αυτού του με εξαιρετικό χιούμορ κειμένου δεν αναφέρεται, αλλά μπράβο του! Λησμόνησε πάντως δύο κομβικά, διαχρονικά σημεία: το «Στάδιο μηδέν», όπου το όποιας μορφής έργο / ανάθεση / σύμβαση / θέση σε κάθε τομέα δημόσιας χρηματοδότησης (δηλαδή περίπου παντού...) μπορεί να «μαγειρεύεται» σε προδιαγραφές και κόστος και ένα «διαρκές σημείο» που μπαίνει σε πολλά στάδια της διαδικασίας, το πάρε / δώσε της μίζας…

Εδωσε όμως μια ακτινογραφία όλης της Ελλάδας του «βουλιάζουμε» σε 50 βήματα, η οποία ακολουθεί αυτούσια και αξίζει να διαβαστεί μέχρι το τέλος...:

«Ηλίθιοι Ιάπωνες. Η ορθή διαδικασία είναι η ακόλουθη:
1.       Σχεδιάζουμε έναν παρακαμπτήριο δρόμο για να εκτρέπουμε την κυκλοφορία όσο διάστημα θα διαρκούν οι εργασίες.

2.       Προσέχουμε η χάραξη να είναι στενή και με αρκετές στροφές - μη σκοτωθεί κανένας από υπερβολική ταχύτητα!

3.       Αλλάζουμε τη χάραξη γιατί η αρχική περνούσε από τον ελαιώνα του κοινοτάρχη.

4.       Αναθέτουμε (μετά από διαγωνισμό βεβαίως, μη μας πούνε και τίποτα) 8 μελέτες σε 8 διαφορετικούς μελετητές.

5.       Κηρύσσουμε απαλλοτριωτέα την έκταση.

6.       Βγαίνει η δικαστική απόφαση απαλλοτρίωσης.

7.       Οι ενδιαφερόμενοι καταθέτουν ενστάσεις γιατί η τιμή είναι χαμηλή.

8.       Βγαίνει νέα δικαστική απόφαση με νέες, υψηλότερες τιμές.

9.       Εφεσιβάλλουμε την απόφαση ενώπιον των δικαστηρίων.

10.   Βγαίνει δευτεροβάθμια απόφαση που μοιράζει τη διαφορά στη μέση.

11.   Εν τω μεταξύ, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις προσβάλλουν τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων γιατί στην περιοχή εθεάθη ζεύγος σπουργιτιών με σπάνιο χρώμα φτερών (δύο τόνοι σκουρότερο καστανό από το κανονικό).

12.   Χρειαζόμαστε χρήματα για καταβάλλουμε το κόστος των απαλλοτριώσεων. Λόγω δύσκολων καιρών, τοποθετούμε έναν νέο σταθμό διοδίων στην είσοδο της παρακαμπτηρίου.

13.   Προκηρύσσεται δημόσιος διεθνής διαγωνισμός για την ανάληψη του έργου.

14.   Αναδεικνύεται ο ανάδοχος.

15.   Οι υπόλοιποι προσφεύγουν στα δικαστήρια για την ακύρωση του διαγωνισμού.

16.   Το δικαστήριο βγάζει απόφαση και δικαιώνει τους προσφεύγοντες. Αφαιρεί το έργο από τον πρώτο και το δίνει στο δεύτερο της κατάταξης.

17.   Ο πρώτος ανάδοχος προσφεύγει εκ νέου στα δικαστήρια.

18.   Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο δικαιώνει ξανά τον πρώτο και αφαιρεί το έργο από τον δεύτερο.

19.   Στο μεταξύ ο πρώτος έχει πτωχεύσει και δεν μπορεί να το αναλάβει.

20.   Ο δεύτερος αλλάζει προτεραιότητες και πλέον δεν το θέλει ούτε αυτός (σιγά μην κάτσω ν' ασχοληθώ με καραγκιόζηδες σκέφτεται).

21.   Το έργο κατακυρώνεται στον τρίτο, ο οποίος πρέπει πλέον να προσλάβει επειγόντως Αλβανούς, Πακιστανούς και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις για να το αναλάβει.

22.   Ξεκινάμε τις χωματουργικές εργασίες στην παρακαμπτήριο.

23.   Διακόπτουμε τις χωματουργικές εργασίες γιατί ανακαλύφθηκε ένα αρχαίο κτίσμα.

24.   Επεμβαίνει η αρχαιολογική υπηρεσία για σωστικές ανασκαφές.

25.   Σε συμβούλιο του ΚΑΣ αποφασίζεται ότι το κτίσμα ήταν ένα μαντρί της ελληνιστική περιόδου και δεν πειράζει αν καταχωθεί.

26.   Συνεχίζονται οι χωματουργικές εργασίες.

27.   Διακόπτονται οι χωματουργικές εργασίες γιατί μπήκαμε στο Ραμαζάνι και οι Πακιστανοί αρνούνται να εργαστούν.

28.   Μετά το Μπαϊράμι συνεχίζονται οι χωματουργικές εργασίες.

29.   Τελειώνουν οι χωματουργικές εργασίες και πλέον η παρακαμπτήρια είναι έτοιμη για ασφαλτόστρωση.

30.   Εν τω μεταξύ όλοι οι οδηγοί έχουν ανακαλύψει αυτόν το δρόμο και τον χρησιμοποιούν, ασχέτως αν απαιτείται να κάνουν σλάλομ ανάμεσα στα μηχανήματα.

31.   Οι εργασίες διακόπτονται γιατί ένα αγροτικό χτύπησε έναν Πακιστανό και οι ομοεθνείς του ξεσηκώνονται για την άνανδρη χριστιανική επίθεση σε αθώους μουσουλμάνους.

32.   Στο χώρο προσέρχονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για συμπαράσταση στο δίκαιο αγώνα των Πακιστανών.

33.   Οι Πακιστανοί πετυχαίνουν αύξηση των ημερομισθίων και επιστρέφουν στην εργασία τους.

34.   Οι Αλβανοί απέχουν γιατί διαμαρτύρονται για την αύξηση των ημερομισθίων των Πακιστανών.

35.   Οι Αλβανοί πετυχαίνουν κι αυτοί αύξηση του ημερομισθίου τους και επιστρέφουν στη δουλειά τους.

36.   Οι εργασίες ασφαλτόστρωσης ολοκληρώνονται με την φυσιολογική καθυστέρηση των 28 μηνών.

37.   Η παρακαμπτήρια οδός δίνεται στην κυκλοφορία.

38.   Η παρακαμπτήρια οδός κλείνει γιατί δίπλωσε μία νταλίκα.

39.   Η νταλίκα μαζεύεται και η παρακαμπτήρια οδός ξανανοίγει.

40.   Η συντονιστική επιτροπή του κινήματος «Δεν Πληρώνω» κάνει κατάληψη στα διόδια γιατί τα θεωρεί απαράδεκτα.

41.   Η παρακαμπτήρια οδός κλείνει γιατί τώρα που τις μπάρες τις κρατάν ανοικτές οι «Δεν Πληρώνω» ένα κωλοφτιαγμένο Hyundai περνάει με ταχύτητα και παρασέρνει το κοπάδι πρόβατα του κυρίου Μήτσου που διασχίζει το δρόμο.

42.   Τα αίματα και τα μέλη των προβάτων καθαρίζονται και η παρακαμπτήρια οδός ξανανοίγει.

43.   Τα διόδια λειτουργούν και πάλι μετά από παρέμβαση των μονάδων της τάξης που ρίχνουν χημικά στους «Δεν Πληρώνω». Έτσι κι αλλιώς συνηθισμένοι είναι.

44.   Η παρακαμπτήρια οδός κλείνει γιατί ο εργολάβος τοποθετεί τα μηχανήματά του στο δρόμο επειδή δεν έχει πληρωθεί για τη δουλειά του, η οποία τώρα κοστολογείται στο 360% του αρχικού προϋπολογισμού.

45.   Τα ΜΑΤ περιποιούνται και τον εργολάβο και η παρακαμπτήρια οδός ξανανοίγει.

46.   Τώρα που λύθηκαν τα προβλήματα με την παρακαμπτήρια οδό, είναι ώρα να επισκευάσουμε και το δρόμο.

47.   Επαναλαμβάνονται τα βήματα 1-45.

48.   Εν τω μεταξύ, και επειδή έχουν περάσει πολύς καιρός, κανείς πλέον δεν θυμάται γιατί χάλασε ο δρόμος και αποφασίζεται να τον αφήσουν στην ησυχία του και να διαπλατύνουν τελικά την παρακαμπτήρια.

49.   Μέχρι να διαπλατυνθεί η παρακαμπτήρια, έχει περάσει η περίοδος επανάληψης του σεισμού και ένας νέος σεισμός την καταστρέφει εντελώς.

50.   Αποφασίζεται να χρησιμοποιηθεί ο παλιός αυτοκινητόδρομος ως παρακαμπτήρια της παρακαμπτήριας μέχρι να ολοκληρωθούν οι εργασίες αποκατάστασης. Και όλα κάνουν τον κύκλο τους...»

gmalouchos@tovima.gr

Η ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΠΙ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ!!

Μου το έστειλαν...

Σημ. Για όσους δεν το γνωρίζουν το 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς διορίστηκε πρωθυπουργός της Ελλάδας και στην συνέχεια πρωτοστάτησε στην επιβολή δικτατορικού καθεστώτος του οποίου ήταν επικεφαλής.

Ακόμα και αυτός έβαλε την Ελλάδα και τους Έλληνες πάνω από τους δανειστές και τις τράπεζες !!
Η ιστορία έχει ως εξής : το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα «Societe Commerciale de Belgique».

Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις.

Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!

Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση ανέφερε : «Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο». (Αμ δε!!! ) (Yearbook of the International Law Commission, 1980, v.l., σελ.25).

Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα :

«Ενίοτε, μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους.

Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα.
Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη.
Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο.

Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της.

Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό θέτει σε κίνδυνο την λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι’ έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας  (σας θυμίζει κάτι;).

Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους»!

 Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο Δ.Ν.Τ.!

Χωρίς άλλα λόγια, και ο νοών νοήτω ….

Ξέρεις ποιος είμαι εγώ (ρε);

Της Ελενας Ακρίτα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Με την υπόθεση του Κίμωνα Κουλούρη ασχοληθήκαμε τόσο πολύ που το ζαλίσαμε και ψόφησε. Ετσι κι αλλιώς, η όλη φάση στερείται στοιχειώδους λογικής. Πόσα ήταν τα κόκκινα φανάρια (όχι του Βασίλη Γεωργιάδη - «Ωραία είναι η ζωή, Κατερίνα», «Καλήηη είναι»), αλλά του κ. Κουλούρη; Ενα λέει ο ίδιος, τέσσερα λέει η ΔΙΑΣ, τρία λέει η Αστυνομία… Πώς θα 'θελα να είχα ένα και δύο και τρία και τέσσερα ψήγματα κοινής λογικής. Να μπορώ να κατανοήσω αν το θέμα είναι αριθμητικό. Πώς θα 'θελα να πιστέψω ότι η παραβίαση ενός και μόνον κόκκινου δεν είναι αρκετή για να στερήσει μια ανθρώπινη ζωή. 

 

Λίγο - πολύ, τα γεγονότα είναι γνωστά. Ο Κ. Κουλούρης επικαλέστηκε τη 15χρονη κόρη του: ζήτησε να την πάει σπίτι και να τους ακολουθήσει μετά στο Τμήμα. Εκείνοι δεν δέχτηκαν, ο Κουλούρης τα πήρε, μαρσάρισε τη Μερσεντές, ο αστυνομικός χτύπησε - τα υπόλοιπα είναι η χαρά των ταμπλόιντ και των καφενόβιων.

 

Αυτό που δεν κατάλαβε κανείς μας είναι το εξής: προτάσσεις το παιδί σου ως επιχείρημα. Οκέι, δεκτόν! Δεκτόν; Ή απαράδεκτον; Γιατί δεν νομίζω ότι κάθε έλληνας πολίτης έχει το δικαίωμα να πει «μισό, να πάω το παιδί σπίτι κι έρχομαι μετά όπου μου πείτε!». 

 

Αλλά το ζήτημα δεν είναι μόνο αυτό. Το ζήτημα είναι πως ο συγκεκριμένος πατέρας έβαλε το παιδί του μέσα στο αυτοκίνητο, ενώ το δίπλωμα οδήγησής του είχε λήξει εδώ και καιρό. Και ακόμα χειρότερα - πάντα με το παιδί μέσα - παραβίασε κόκκινο-α, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του! Και ακόμα χειρότερα, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του δικού μου, του δικού σου παιδιού, της μάνας μου, της αδελφής σου, το όποιου σου, τέλος πάντων. Δεν ήμαστε μάρτυρες για να διαπιστώσουμε αν όντως τους έβρισε, όπως λένε οι ίδιοι. Ημαστε όμως μάρτυρες όταν δήλωνε στα κανάλια, «εντάξει ζήτησα συγγνώμη που παραβίασα ένα μόνο κόκκινο». Ενα μόνο; Ολίγον έγκυος, κύριε Κουλούρη; 

 

Η περίπτωση του πρώην υπουργού εκφράζει κατ' εξοχήν την ελληνική «ιδεολογία» τού «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;». Μετά ή άνευ τού «ρε» ως κερασάκι στην τούρτα!

 

Αυτή η χώρα δεκαετίες τώρα είναι γαλουχημένη με το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ (ρε);». Εγώ (ρε) είμαι πολιτικός, νομάρχης, δικηγοράρα, σταρ της τηλεόρασης, είδωλο της ποπ, μοντέλο της πασαρέλας, αντιδήμαρχος, αδελφός αντιδημάρχου, ανιψιός, κουμπάρος, μπατζανάκης, κλητήρας του αντιδημάρχου. 

 

Ξέρεις ποιος είμαι εγώ (ρε); Εγώ είμαι αυτός που θα κάτσω πρώτο τραπέζι πίστα. Που θα μου σβήσουν την κλήση στην Τροχαία. Που θα μου δώσει ο μανάβης το καλό το μπρόκολο. Που θα διορίσω τον γιο μου στο Δημόσιο! Που θα παρακάμψω την ουρά στο ταμείο. Εγώ είμαι αυτός που θα παραβιάσω, που θα παρανομήσω, που θα κάνω ό,τι μου γουστάρει, όπως και όποτε μου γουστάρει! Εγώ είμαι αυτός που βρίσκομαι υπεράνω του νόμου, εγώ είμαι αυτός που - νυν και αεί - τη σκαπουλάρω. Γιατί εγώ είμαι αυτός. Ο «κάποιος». Ή ο συγγενής «κάποιου»!

 

Κι έτσι η Ελλάδα χωρίζεται σε δύο κατηγορίες πολιτών: Σε αυτούς που «ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί (ρε)» και σε αυτούς που «δεν ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί»! Οι δεύτεροι, οι «δεν ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί» πληρώνουν φόρους, πληρώνουν εισφορές, πληρώνουν πρόστιμα, πληρώνουν τα σπασμένα, πληρώνουν τη νύφη. Και τον γαμπρό. Και τον κουμπάρο… Οι «δεν ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί» ξημεροβραδιάζονται στις ουρές. Τρώνε το βρισίδι από τον κάθε συμπλεγματικό υπάλληλο που κάθεται στο γκισέ και θεωρεί ότι είναι ο Τσάρος πασών των Ρωσιών. Αγοράζει το μανιοκαταθλιπτικό μπρόκολο. Το παιδί του είναι άνεργο, η γυναίκα του ανασφάλιστη και ο ίδιος άφραγκος. Είναι άσημος - και άρα ασήμαντος. Εχει επώνυμο αλλά δεν είναι «επώνυμος». Είναι το μόνιμο θύμα τού «ξέρεις ποιος είμαι εγώ (ρε)». Ο καθ' έξιν ηττημένος, ο κατά παράδοσιν γονατισμένος. 

 

Ελα όμως που τελευταία, η οργή, ο θυμός, η αγανάκτηση, ξεκαθαρίζουν το τοπίο. Ελα όμως που ο κόσμος δεν κωλώνει πια όπως πριν. Αποκτά φωνή. Κι ανάστημα. Και το υψώνει. Και δεν το βουλώνει. Κι απαντά: 

 

Στα παλιά µου τα παπούτσια ποιος είσαι εσύ (ρε)! Ξέρω ποιος είµαι εγώ (ρε). Κι εγώ (ρε) µετράω! Κατάλαβες;

Ρε;

"Η Ελλάδα αξίζει συμπάθεια και όχι ανάθεμα"

Στην "Ελλάδα που αγαπά" αναφέρεται ο Βρετανός αρθρογράφος J. Humphrys. Εξηγεί γιατί η Ευρώπη οφείλει να συμπαθεί τη χώρας μας, λόγω των ευθυνών που έχει απέναντί της. Το πραγματικό πρόσωπο της Ελλάδας και οι πολιτικοί που μοιάζουν με... μαφιόζους

Από το ξέσπασμα της κρίσης και μετά, η Ελλάδα έχει υποστεί δεκάδες επικρίσεις από τον ξένο τύπο, με δυσφημιστικά ή και χυδαία δημοσιεύματα.


Παράλληλα, υπήρξαν και ξένοι δημοσιογράφοι που θέλησαν να απαντήσουν στις επιθέσεις κατά της χώρας μας, αφού την επισκέφθηκαν, όπως η Κάισα Έκις.

Η ματιά του Βρετανού αρθρογράφου John Humphrys είναι αρκετά διαφορετική, καθώς έχει σπίτι στην Ελλάδα και ο γιος του ζει στη χώρα μας.

Σε άρθρο του στην Telegraph με τίτλο "Υπερήφανη, αλλά αδύναμη: Η Ελλάδα που αγαπώ", o Humphrys σημειώνει ότι η Ελλάδα έχει σήμερα τον ρόλο του κακού, καθώς μπορεί να πάρει μαζί της στον γκρεμό όλες τις χώρες στην ευρωζώνη, αλλά ο ίδιος πιστεύει ότι μπορεί να αποδείξει ότι η χώρα μας, αξίζει περισσότερο τη συμπάθεια παρά το ανάθεμα.

"Πριν προσπαθήσω να σας πείσω θα είμαι πρέπει να σας εξομολογηθώ κάτι" αναφέρει στο άρθρο του και προσθέτει:

"Έχω ένα σπίτι στην Πελοπόννησο και ο γιος μου ζει με την αξιαγάπητη Ελληνίδα συζυγό του στην Αθήνα. Έτσι έχω ιδιαίτερη σχέση με αυτή την τρελή χώρα. Την επισκέπτομαι εδώ και 20 χρόνια και την έχω δει στα καλύτερα και στα χειρότερά της. Τα χειρότερα μπορούν να περιγραφούν με δύο λέξεις: Διαφθορά και ανικανότητα".

Οι Έλληνες πολιτικοί και το... αφεντικό της μαφίας

Αναλύοντας τις δύο αυτές έννοιες, ο Humphrys, αναφέρει ως παραδείγματα πολιτικούς και τους επιχειρηματίες φίλους τους που πλούτισαν σε βάρος του λαού.

"Το να συγκρίνουμε τους διεφθαρμένους πολιτικούς της Βρετανίας με αυτούς της Ελλάδας, είναι σαν να συγκρίνουμε ένα παιδάκι που κλέβει μια σοκολάτα από μπακάλικο με ένα αφεντικό της μαφίας που θα σε στραγγάλιζε χωρίς δισταγμό για να σου μάθει να σέβεσαι" αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ο Βρετανός φίλος μας, που όπως φαίνεται μας γνωρίζει καλά, αναφέρει ότι αν οι πολιτικοί είναι στην κορυφή της διαφθοράς, στη βάση βρίσκονται δημόσιοι υπάλληλοι που πήγαιναν στις υπηρεσίες τους όποτε ήθελαν, έχοντας παράλληλα δεύτερη δουλειά ή ήταν εργαζόμενοι-"φαντάσματα", πληρώνονταν δηλαδή χωρίς να κάνουν τίποτα.

"Οι δουλειές τους δεν υπάρχουν, αλλά πληρώνονται, επειδή ο δεύτερος ξάδερφός τους είναι διευθυντής".

Ο Huphrys σημειώνει ότι αν συνδυάσεις τα παραπάνω με την γραφειοκρατεία, τη φοροδιαφυγή και την ανικανότητα που χαρακτήρισε τη δημόσια ζωή της Ελλάδας, μπορείς να βρεις την αιτία του κακού.

Οι τεράστιες ευθύνες της Ευρώπης

Ωστόσο, ξεκαθαρίζει ότι οι Έλληνες δεν δημιούργησαν μόνοι τους την καταστροφή τους, καθώς τους "βοήθησαν" διεθνείς τραπεζίτες, που συνέχιζαν να δανείζουν κάνοντας τα στραβά μάτια στο "μαγείρεμα" των στοιχείων, αλλά και κυβερνήσεις που έβλεπαν που πήγαινε το καράβι, χωρίς να κάνουν τίποτα για να το σταματήσουν.

"Τώρα που το πλοίο βουλιάζει, δεν είναι οι πλούσιοι που θα πληρώσουν, αλλά οι απλοί Έλληνες που πάντα προσπαθούσαν για το καλύτερο. Νιώθουν προδομένοι από τους πολιτικούς τους, από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από τη Γερμανία", γράφει ο Humphrys.

Αφού αναφέρεται στην ανεργία και στην οργή των νέων, τονίζει ότι στη χώρα που ανακάλυψε τη Δημοκρατία, πολλοί πιστεύουν ότι συμβαίνουν πράγματα που δεν θα γίνονταν ούτε "Στη δικτατορία...".

Όπως η αντικατάσταση ενός εκλεγμένου πρωθυπουργού από τεχνοκράτη, που αναλαμβάνει να εκτελέσει τις εντολές των δανειστών.

Το αληθινό πρόσωπο της Ελλάδας

Ο Humphrys κάνει εκτενή αναφορά στον Μανώλη Γλέζο, ο οποίος αφού κατέβασε τη Ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη το 1941, βρέθηκε στα 89 του να διαδηλώνει κατά της "νέας κατοχής". Ο Huphrys τον συνάντησε στο σπίτι του, με τον Γλέζο να του εξηγεί γιατί η Γερμανία χρωστά στην Ελλάδα, λόγω των θηριωδιών την περίοδο της κατοχής, αλλά και επειδή πλούτισε εκμεταλλευόμενη τον υπερδανεισμό χωρών όπως η Ελλάδα.

"Αυτό δεν είναι η άποψη ενός ηλικιωμένου ανθρώπου, αλλά εκατομμυρίων Ελλήνων, που δούλεψαν σκληρά και τώρα βασανίζονται με σκληρά μέτρα λιτότητας" αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ο δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι μπορεί η χώρα να έχει υποστεί τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να σταματήσει κάποιος να την αγαπά, καθώς παραμένει όμορφη, με πλούσια ιστορία και παράδοση.

Και οι άνθρωποι;

Ο Humphrys αναγνωρίζει ότι η απογοήτευση είναι μεγάλη και πολλοί Έλληνες νιώθουν ηττημένοι. Αναφέρει το παράδειγμα οικογένειας, μέλη της οποίας αποφάσισαν να μεταναστεύσουν.

"Αγαπώ την Ελλάδα, μου είπε η Στέλλα, "αλλά η χώρα μου έχει πουληθεί. Πουλήθηκε σε τιμή ευκαιρίας".

"Η Στέλλα είναι το πραγματικό πρόσωπο της Ελλάδας. Δεν πρέπει να την κατακεραυνώνουμε, αλλά να συμπάσχουμε μαζί της" τονίζει ο αρθρογράφος.

Θα τα καταφέρουμε

Στο άρθρο του ο Humphrys επικαλείται τη μαρτυρία του γιου του Christofer που όπως αναφέραμε ζει στην Ελλάδα. Η Ελληνίδα σύζυγός του είναι δικηγόρος, η οποία "νιώθει τυχερή αν οι μισοί από τους πελάτες της μπορούν να την πληρώσουν".

Ο Christofer παίζει σε μια μικρή ορχήστρα και ακόμα δεν έχει πάρει τον μισθό του Δεκεμβρίου. Συχνά μένει με το ζευγάρι και η μητέρα της συζύγου του, καθώς στο διαμέρισμά της δεν έχει θέρμανση (οι ένοικοι δεν έχουν χρήματα για να βάλουν).

"Μου αρέσει να πηγαίνω τον γιο μου Έκτορα σε μια ομάδα ποδοσφαίρου να προπονείται. Είναι στενοχωρημένος γιατί ο καλύτερος του φίλος σταμάτησε. Ο πατέρας του έχει ακόμα δουλειά, αλλά έχουν να τον πληρώσουν από Σεπτέμβρη και έτσι δεν τον φέρνει πια στην ομάδα" γράφει ο Christofer και καταλήγει:

"Στο παρελθόν μου άρεσε να περπατώ στους δρόμους. Όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα μου φαινόταν σαν χωριό. Τώρα άστεγοι είναι ξαπλωμένοι και τοξικομανείς παίρνουν τη δόση τους. Η 'λιτότητα' είναι λέξη που προσδίδει επισημότητα, αλλά είναι κενή. Εγώ βλέπω πόνο, φόβο και απελπισία, στο πρόσωπο της γυναίκας μου και των φίλων μου, που βλέπουν να μην έχουν μέλλον. Για πρώτη φορά εδώ και 20 χρόνια σκέφτομαι να φύγω από την Ελλάδα, αλλά είναι το σπίτι μου. Και σίγουρα θα τα καταφέρουμε. Έτσι δεν είναι;"

news247.gr

Live for purpose!

Who Are You........ Really

Who Are You.... Really - 22 Translation(s) | dotSUB