Απίστευτες αλήθειες από Τούρκους δημοσιογράφους!

Ρεκόρ εισιτηρίων κάνει η τουρκική ταινία «Άλωση 1453». Κλείνοντας την τρίτη εβδομάδα προβολής στις κινηματογραφικές αίθουσες της Τουρκίας υπολογίζεται ότι ήδη 5.042.994 θεατές έχουν σπεύσει στα σινεμά για να παρακολουθήσουν το στόρι. Για την ολοκλήρωση της ταινίας ξοδεύτηκαν περισσότερα από 17 εκατ. δολάρια και χρειάστηκαν σχεδόν τρία χρόνια γυρισμάτων και μοντάζ.

Η ταινία παρουσιάζει τη ζωή του σουλτάνου Μωάμεθ μέχρι τη στιγμή της εισβολής των Οθωμανών στην Κωνσταντινούπολη την αποφράδα Τρίτη 29 Μαΐου του 1453 και χρονικά συμπίπτει με την επέτειο των 560 ετών από την κατάληψη της Βασιλεύουσας. Η τουρκική υπερπαραγωγή έχει προκαλέσει και κριτική εκ των έσω. Ενδεικτικά είναι όσα είχε γράψει τον περασμένο Φεβορυάριο στην αγγλόφωνη έκδοση της Hurriet ο δημοσιογράφος Βurak Bentil:

Ο Τούρκος αρθρογράφος έθετε το ρητορικό ερώτημα να γιόρταζαν οι Βρετανοί την "άλωση του Λονδίνου" ή οι Γερμανοί την "Άλωση του Βερολίνου". "Μήπως πρέπει να περιμένουμε να ακολουθήσουν ταινίες όπως "'Αλωση 1974'' ή ''Αφανισμός 1915'';" ειρωνευόταν εμμέσως τους συμπατριώτες του ο Τούρκος δημοσιογράφος. Με ένα εντυπωσιακά ειλικρινές άρθρο, που δημοσιεύεται στην έγκυρη εφημερίδα Sabah, από τον Engin Ardiç, γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο στην Τουρκία στηλιτεύεται ο Τουρκικός τρόπος εορτασμού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαΐου...

Στο εν λόγω άρθρο ο συγγραφέας παρουσιάζει µία σειρά από αλήθειες, τις οποίες το κεµαλικό καθεστώς εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να καταπνίξει. Αξίζει να παρατεθεί μεταφρασμένο το πλήρες κείμενο, από την συγκεκριμένη διεύθυνση της τουρκικής εφημερίδας Sabah το οποίο έχει ως εξής:

"Τούρκοι συμπατριώτες, σταματήστε πια τις φανφάρες και τις γιορτές για την Άλωση, αρκετή ßία έχουμε δώσει στην Ανατολή µε τις πράξεις µας...

ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο µε θέμα : «Θα πάρουμε πίσω την Πόλη»...

ΑΝ έφτιαχναν μακέτα µε τα τείχη της πόλης και τους στρατιώτες µε τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη... (όπως εμείς στην Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο!)

ΑΝ ένας τύπος ντυμένος όπως ο περίφημος Έλληνας νικηφόρος και σχεδόν μυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό µας Ulubatlι Hasan και τον γκρέμιζε κάτω...

ΑΝ ξαφνικά έμπαινε στην πόλη κάποιος ντυμένος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο, και δίπλα του άλλος ως Λουκάς Νοταράς, ως Γεώργιος Φραντζής, κι έμπαιναν ως αντιπρόσωποι της πόλης... (όπως εμείς στην Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο!)

ΑΝ έφτιαχναν µια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε μιναρέδες αλλά σταυρό....

ΑΝ έκαιγαν λιβάνι και έλεγαν ύμνους, θα µας άρεσε;

Δεν θα µας άρεσε, θα ξεσηκώναμε τον κόσμο, μέχρι που θα καλούσαμε πίσω τον πρέσβη µας από την Ελλάδα.

Τότε, γιατί το κάνετε εσείς αυτό, κάθε χρόνο; Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την Άλωση) σαν να ήταν χθες; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, µε αυτές τις γιορτές πού κάνετε, διακηρύσσετε σε όλο τον κόσµο ότι «αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά µας, ήρθαµε εκ των υστέρων και τα πήραμε µε τη ßία».

Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη µνήµη µια υπόθεση 6 αιώνων; Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποια μέρα θα δοθεί πίσω; Μην φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε µερικοί ηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919. Μη φοβάστε, τα 9 εκατοµµύρια Ελλήνων δεν μπορούν να πάρουν την πόλη των 12 εκατοµµυρίων, και αν ακόμα την πάρουν δεν μπορούν να την κατοικήσουν.

Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση, είναι µια χούφτα φανατικοί µόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα. Ρε σεις, αν µας πούνε ότι λεηλατούσαμε την Πόλη τρεις µέρες και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουμε; Θα υπερασπιστούμε τον εαυτό µας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή θα αφήσουμε το θέμα στους ιστορικούς;

Αντί να περηφανευόμαστε µε τις πόλεις που κατακτήσαμε, ας περηφανευτούμε µε αυτές που ιδρύσαμε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν. Όλη η Ανατολή είναι περιοχή µέ την βία κατακτημένη. Ακόμα και το όνομα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουμε (ana=µανα, dolu=γεµάτη) αλλά προέχεται από την ελληνική λέξη Ανατολή.

Ακόμα και η ονομασία της Ισταµπούλ δεν είναι όπως µας λέει ο Ebliya Celebi «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάµ» τραßώντας τη λέξη από τα μαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν».

Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαµε µόνιµη εγκατάσταση, τέλος η νοµαδική ζωή, και γι' αυτό ο λαός αγοράζει πέντε - πέντε τα διαµερίσµατα. Κανείς δεν μπορεί να µας κουνήσει, ηρεμήστε πια...

Οι χωριάτες µας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς όμως πολλές φανφάρες....''

http://www.katohika.gr

Ζώντας από μέσα τη δίκη Κασιδιάρη

Μια έντονη μαρτυρια από την προχθεσινή τραγική διαδικασία

Είναι ευρέως γνωστό πλέον ότι από εκεί που συζητάγαμε ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας για την περίπτωση να γίνει η ΧΑ κυβέρνηση, φτάσαμε στο σημείο η κυβέρνηση να γίνει Χρυσή Αυγή στην προσπάθεια να επαναπατρίσει τα χαμένα παιδιά της «λαϊκής δεξιάς». Μετά από το φιάσκο της προχθεσινής δίκης Κασιδιάρη δε, οι αμφιβολίες τελείωσαν. Ένας άνθρωπος που είχε την ατυχία να ζήσει αυτή την 7χρονη ζοφερή ιστορία απ' την αρχή της μας έστειλε το παρακάτω κείμενο. Παρακαλούμε με τη σειρά σας να το κοινοποιήσετε. ~ Luben Crew

---

Είσαι μεταπτυχιακός φοιτητής.

Βρίσκεσαι στο πανεπιστήμιο.

Ένα αυτοκίνητο σταματάει σε ένα σημείο που βρίσκεσαι μόνος.

Πέντε φουσκωτοί ξυρισμένοι με ρόπαλα σε τσακίζουν στο ξύλο και σε μαχαιρώνουν στο πόδι.

Σου κλέβουν την ταυτότητα για να ξέρουν τη διεύθυνσή σου.

Μόνο κριτήριο για την πράξη τους, η εμφάνισή σου.

Αποφασίζεις να νικήσεις τον τρόμο και να αντιδράσεις.

Μαθαίνεις ότι κάποιος έχει συγκρατήσει τον αριθμό του αυτοκινήτου.

Καταθέτεις μήνυση.

Η αστυνομία ανακαλύπτει ότι το αυτοκίνητο ανήκει σε έναν “Κασιδιάρη”, υποψήφιο βουλευτή της Χρυσής Αυγής του 0,5%.

Τραβιέσαι 7 χρόνια στα δικαστήρια από αναβολή σε αναβολή.

Στη διάρκεια αυτών των χρόνων, βλέπεις τον τραμπούκο που σε μαχαίρωσε να γίνεται βουλευτής.

Τον βλέπεις να ανάγεται σε λαϊκός ήρωας σε μια μερίδα κόσμου.

Τη μέρα της δίκης πρέπει να καταθέσεις την τραυματική σου εμπειρία μπροστά σε ένα κοινό, γεμάτο με χρυσαυγίτες.

Ζητάς να γίνει η δίκη σε άλλη αίθουσα. Το αίτημα απορρίπτεται.

Καθώς περιγράφεις τη σκηνή της επίθεσης, το εχθρικό κοινό σε χλευάζει και σε κοροϊδεύει.

Ο ενορχηστρωτής της επίθεσης, ο άνθρωπος που σε προηγούμενες αναβολές της δίκης στους διαδρόμους σου κόλλαγε μαγκιές, τώρα σαν μητέρα Τερέζα δηλώνει “συμπαθών” και “καταδικάζει τη βία, όπως και όλη η Χρυσή Αυγή”.

Ειρωνεία.

Βγαίνει πανηγυρικά αθώος.

Σου τρίβει την απόφαση στη μούρη, είναι παντοδύναμοι, είναι κυρίαρχοι.

Έμαθες το μάθημά σου. “Μην ανακατεύεσαι – μη μιλάς – είσαι χαμένος από χέρι”

---

Είσαι 60 χρονών.

Υπηρετείς μια ζωή το πανεπιστήμιο.

Ο άντρας σου μπαινοβγαίνει για χημειοθεραπείες.

Βλέπεις 5 φουσκωτούς να χτυπάνε έναν φοιτητή μέσα στο πανεπιστήμιο.

Συγκρατείς την πινακίδα του αυτοκινήτου.

Ψάχνεις να βρεις τι έγινε. Φοιτητές που βρίσκονται εκεί γύρω δηλώνουν “δεν είδα, δεν ξέρω, μη με ανακατεύετε”

Αναφέρεις το περιστατικό στη σύγκλητο, και καταθέτεις στην αστυνομία την πινακίδα μαζί με το θύμα της επίθεσης.

Μετά από μέρες ο αστυνομικός σε ενημερώνει ότι το αυτοκίνητο ανήκει σε έναν “Κασιδιάρη” που είναι μέλος της νεοναζιστικής συμμορίας. Σου προτείνει να μην ανακατευτείς. (Θα αποδειχτεί ότι έχει δίκιο)

Ξέρεις ότι θα περάσεις μια ψυχοφθόρα διαδικασία, ξέρεις ότι μπλέκεσαι σε μια υπόθεση που μπορεί να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή σου, αλλά αποφασίζεις να κάνεις το σωστό, ανεξαρτήτως κόστους.

Μαθαίνεις από την τηλεόραση ότι είσαι “μεγαλοστέλεχος του Σύριζα” ενώ δεν ήσουν ποτέ μέλος οποιουδήποτε κόμματος.

Ο Κασιδιάρης σε αποκαλεί “ρουφιάνα” στα κανάλια υποστηρίζοντας ότι είσαι σε εντεταλμένη υπηρεσία.

Δηλώνει ότι είσαι κι εσύ κατηγορούμενη, χωρίς να αναφέρει ότι είσαι κατηγορούμενη γιατί σου έχει κάνει ο ίδιος μήνυση για ψευδομαρτυρία.

Σέρνεσαι 7 χρόνια στα δικαστήρια με αναβολές.

Καταθέτεις αυτά που είδες.

Ο φιλοναζί δικηγόρος σε προσβάλλει και αφήνει να εννοηθεί ότι στα 60 σου χρόνια αποφάσισες να εμπλέξεις σε μια άσχετη υπόθεση έναν παντελώς άγνωστο τότε άνθρωπο, για πολιτικούς λόγους.

Ο εισαγγελέας κι ο δικαστής αφήνουν τον δικηγόρο να σε προσβάλλει και να σου μιλάει σαν να είσαι εγκληματίας. Αντιμετωπίζουν τελείως αδιάφορα τη μαρτυρία σου.

Μια δημοσιογράφος με καρφάκια, δηλώνει ότι πολύ εύκολα θα μπορούσες να βρεις τον αριθμό του αυτοκινήτου από το Ιndymedia. Δεν ήξερες καν την ύπαρξη του Indymedia.

Κρίνεσαι αναξιόπιστη μάρτυρας, αντίθετα με τους φίλους του κατηγορούμενου που δηλώνουν ότι τον είδαν το πρωί με το αυτοκίνητο, που κρίνονται πιο αξιόπιστοι παρόλο που δεν προσκομίστηκε καμία απόδειξη ότι όντως το αυτοκίνητο ήταν αλλού.

Η δίκη τελείωσε. Αθώος.

Τώρα είσαι εσύ κατηγορούμενη για ψευδομαρτυρία. Στα 67 σου χρόνια. Ο γολγοθάς συνεχίζεται και πλέον η δικαστική απόφαση βαραίνει εναντίον σου.

Το πρώτο θέμα δημοσιεύει το όνομά σου και η φωτογραφία σου κυκλοφορεί σε νεοναζιστικά site με αηδιαστικά σχόλια από κάτω.

Αυτό κέρδισες από την καλή σου πράξη λοιπόν.

Τώρα έμαθες το μάθημά σου. “Μην ανακατεύεσαι – μη μιλάς – είσαι χαμένος από χέρι”

---

Είσαι τραμπούκος σε νεοναζιστική οργάνωση.

Γράφεις ύμνους για τον Χίτλερ στο επίσημο περιοδικό της.

Καταφέρνεις να γίνεις το δεξί χέρι του μεγάλου φύρερ.

Βγαίνεις παγανιά με το αυτοκίνητο σου και τραμπουκίζεις κόσμο.

Κάποιος από αυτούς τόλμησε να σου κάνει μήνυση.

Τώρα πια είσαι βουλευτής.

Πλακώνοντας στο ξύλο μια 50χρονη γυναίκα και αποφεύγοντας το αυτόφωρο για 2 μέρες καταφέρνεις να γίνεις λαϊκός ήρωας και πολιτικός αστέρας.

Όταν μετά από 7 χρόνια δεν μπορείς πλέον να πάρεις άλλη αναβολή, πας στο δικαστήριο.

Έχεις φροντίσει 100 φουσκωτοί να πιάσουν όλες τις θέσεις της αίθουσας 2 ώρες πριν ξεκινήσει η δίκη.

Ενώ το αυτοκίνητό σου ήταν leasing και υποτίθεται ότι το'χες σε πάρκινγκ και ενώ η εταιρεία σου ζητούσε τις αποδείξεις από τα έξοδά σου, δεν έχεις καμία απόδειξη να παρουσιάσεις στο δικαστήριο.
Ο δικαστής κι ο εισαγγελέας σου μιλούν με το “σεις” και με το “σας”. Ουδέποτε ακούγεται η λέξη “κατηγορούμενος”.

Ο εισαγγελέας προτείνει αθώωση. Είναι φανερό ότι πρόκειται για σκευωρία της αριστεράς.
Ο Πρόεδρος συμφωνεί. Αν ήθελε ας διαφωνούσε εκεί μέσα.

Τους τρίβεις στη μούρη την απόφαση. Είσαι παντοδύναμος. Είσαι κυρίαρχος.

Τώρα έμαθαν το μάθημά τους. “Μην ανακατεύεσαι – μη μιλάς – είσαι χαμένος από χέρι”

http://luben.tv

Guardian: Η Γερμανία αποφεύγει τις πολεμικές αποζημιώσεις που οφείλει στην Ελλάδα-Όσα μας χρωστούν οι Γερμανοί…

• Η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα ένα χρέος
• H Γερμανία, αποφεύγοντας το θέμα για τις πολεμικές επανορθώσεις, κάνει την στάση της στη σημερινή ελληνική κρίση χρέους κάπως υποκριτική

Οι Γερμανοί δεν διασκεδάζουν αυτές τις μέρες. Κοιτάξτε παντού από τις εφημερίδες, μέχρι την μπλογκόσφαιρα και φαίνεται ότι η δημόσια διάθεση έχει φτάσει σε σημείο βρασμού.

Χωρίς να θέλουν, θα επωμιστούν άλλη μια εθνική αύξηση χρέους και την χρηματοδότηση άλλης μια διάσωσης και οι Γερμανοί έχουν αρχίσει να αμφισβητούν τα πάντα, από την σοφία της στήριξης στην Ελλάδα, το κοινό νόμισμα του ευρώ, ή ακόμη και την ουσία του εγχειρήματος, της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης συνολικά.

Αυτό μπορεί να είναι παράξενο για μια χώρα που ωθείται όλο και πιο κοντά στην πλήρη απασχόληση και η οποία είναι έτοιμη να ανακτήσει τη θέση της ως ο μεγαλύτερος εξαγωγέας βιομηχανικών προιόντων στον κόσμο, από τους Κινέζους.

Αλλά οι Γερμανοί λένε ότι έχουν βαρεθεί: όχι περισσότερη ανάληψη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, δεν πληρώνουν περισσότερο για αυτό και για εκείνο και σίγουρα όχι για μεγαλύτερη διάσωση των Ελλήνων.

Αυτό που είναι πραγματικά περίεργο, όμως, είναι η περιορισμένη διάρκεια της συλλογικής μνήμης της Γερμανίας.

Για ένα μεγάλο μέρος του 20ου αιώνα, η κατάσταση ήταν ριζικά διαφορετική: μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και πάλι μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η Γερμανία ήταν ο μεγαλύτερος οφειλέτης του κόσμου και στις δύο περιπτώσεις όφειλε την οικονομική της ανάκαμψη, σε μεγάλης κλίμακας μείωση του χρέους.

Η κρίση χρέους της Γερμανίας του μεσοπολέμου, ξεκίνησε σχεδόν πριν από 80 χρόνια, τις τελευταίες ημέρες του Ιουνίου του 1931. Την είχε ενεργοποιησει ο επιθετικός δανεισμός της Γερμανίας στα τέλη του 1920, ώστε να πληρώσει αποζημιώσεις, μέσω πιστώσεων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια πιστωτική φούσκα και όταν έσκασε το 1931, γκρέμισε τις αποζημιώσεις, τον κανόνα χρυσού και μεταξύ άλλων, την δημοκρατία της Βαϊμάρης.

Έχοντας προσαρμοσμένο τον τεράστιο λογαριασμό που προέκυψε, μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι Αμερικανοί επέβαλαν την Συμφωνία του Χρέους του Λονδίνου του 1953 στους συμμάχους τους, σε μια άσκηση άφεσης του χρέους για την Γερμανία και μάλιστα με τους πιο γενναιόδωρους όρους.

Το οικονομικό θαύμα της Δυτικής Γερμανίας, η σταθερότητα του γερμανικού μάρκου και η ευνοϊκή κατάσταση των δημόσιων οικονομικών της, όλα αυτά οφείλονται σε αυτό το τεράστιο κούρεμα. Αλλά αυτό έβαλε τους πιστωτές της Γερμανίας σε μειονεκτική θέση, αφήνοντας τους να αντιμετωπίσουν τις οικονομικές συνέπειες της γερμανικής κατοχής.

Πράγματι, η συμφωνία για το χρέος του Λονδίνου, ανέβαλλε την διευθέτηση του ζητήματος των αποζημιώσεων –συμπεριλαμβανομένης και της αποπληρωμής των χρεών του πολέμου και τις εισφορές που επιβλήθηκαν από την Γερμανία κατά τη διάρκεια του πολέμου– για μια διάσκεψη που θα πραγματοποιηθεί μετά την ενοποίηση.

Η διάσκεψη αυτή δεν έγινε ποτέ.

Από το 1990, οι Γερμανοί έχουν σταθερά αρνηθεί να επανεξετάζουν αυτό το κουτί της Πανδώρας. Η εν λόγω αποζημίωση, όπως έχει καταβληθεί, ως επί το πλείστον για καταναγκαστική εργασία, διοχετεύθηκε μέσω διάφορων ΜΚΟ, ώστε να αποφεύγεται η δημιουργία νομικών προηγούμενων. Μόνο μία χώρα, το έχει αμφισβητήσει όλο αυτό, ανοιχτά και προσπάθησε να λάβει αποζημίωση στο δικαστήριο: Η Ελλάδα.

Μπορεί να ήταν ή μπορεί να μην ήταν σοφό, να παγώσει η Γερμανία το ζήτημα των αποζημιώσεων και των άλλων εκκρεμοτήτων, μετά το 1990. Εκείνη την εποχή, οι Γερμανοί υποστήριξαν ότι οποιοσδήποτε εύλογος λογαριασμός, θα υπερέβαινε τους πόρους της χώρας και, αντί αυτού, θα ήταν απείρως προτεινόμενη η συνεχιζόμενη οικονομική συνεργασία στην Ευρώπη.

Μπορεί να είχαν ένα δίκιο. Αλλά τώρα είναι η ώρα για τη Γερμανία να εκπληρώσει την υπόσχεσή της, να ενεργήσει με σύνεση και να κρατήσει μακριά τον ταύρο από το υαλοπωλείο. Πηγή

Όσα μας χρωστούν οι Γερμανοί…

Μισό αιώνα μετά το άρθρο του καθηγητή Άγγελου Αγγελόπουλου στο «Βήμα της Κυριακής», 18 Νοεμβρίου 1962, για τις «Αξιώσεις μας έναντι της Γερμανίας και της Ιταλίας», στο οποίο έγραφε ότι… «ικανοποιούμεν προθύμως τας αξιώσεις των άλλων αλλά παραμελούμεν τας ιδικάς μας διεκδικήσεις», έφθασε η ώρα η Πολιτεία να υπολογίσει «όσα μας χρωστούν οι Γερμανοί…».

Ύστερα από έρευνα δυόμισι μηνών το υπουργείο Οικονομικών ολοκλήρωσε, αφού πρώτα το διέσωσε, την επεξεργασία του ιστορικού αρχείου για τις αποζημιώσεις (πάνω από 200 εκατ. μάρκα) που διεκδίκησαν ιδιώτες λόγω του Α’ και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και όλα τα ντοκουμέντα, συμφωνίες, δικαστικές αποφάσεις, νομικά κείμενα κ.ά., όσα δηλαδή μπορεί να αφορούν τις επανορθώσεις που δεν δόθηκαν. Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και το υπουργείο Εξωτερικών έχουν πλέον στα χέρια τους το πόρισμα των 80 σελίδων με στοιχεία, αποδείξεις και νομικά επιχειρήματα για τις οφειλές των Γερμανών προς τη χώρα μας.

Ο πρόεδρος της Επιτροπής που συνεστήθει προκειμένου να συγκεντρωθεί το αρχείο, γενικός διευθυντής Θησαυροφυλακίου και Προϋπολογισμού του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους κ. Παναγιώτης Καρακούσης μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής» ανέφερε: «Το ιστορικό αυτό αρχείο ήταν διάσπαρτο, πεταμένο σε τσουβάλια μέσα στις αποθήκες. Ένα μεγάλο μέρος ήταν σε μια αποθήκη στα Σεπόλια, ένα άλλο μέρος των εγγράφων σε μια υπόγεια αποθήκη στο Παγκράτι και ένα μικρό μέρος φυλασσόταν στη Διεύθυνση 25 (Δ 25) στο Λογιστήριο. Η πρώτη μας δουλειά ήταν να ανασύρουμε όλους τους φακέλους με τα έγγραφα και να τα διασώσουμε. Τα συγκεντρώσαμε εδώ στο Γενικό Λογιστήριο (Πανεπιστημίου 37). Αφού διαπιστώσαμε την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν, ζητήσαμε τη συνδρομή ειδικών των Γενικών Αρχείων του Κράτους αφενός για τη συντήρησή τους, αφετέρου για την ταξινόμηση του υλικού που έγινε με ειδική μεθοδολογία».

Ένας τεράστιος όγκος και δημόσιο υλικό
«Να σκεφτείτε ότι απ’ όλα τα έγγραφα που ξεπερνούν τις 190.000 σελίδες αφαιρέσαμε τις καρφίτσες, τους συνδετήρες, τα συντηρήσαμε και τα τοποθετήσαμε σε καινούργιους φακέλους χωρίς να γίνει κανενός είδους εκκαθάριση ή αλλοίωση.

Το περιεχόμενο του κάθε φακέλου – που περιέχει περίπου 240-300 σελίδες εγγράφων – είναι καταγραμμένο σε πρόγραμμα Excel ώστε ο κάθε ερευνητής ή ιστορικός που θα ζητήσει να το μελετήσει να μπορεί να βρει αυτό που θέλει.

Απομένει βέβαια η ψηφιοποίησή του που θα είναι το επόμενο βήμα που θα κάνουμε».

Από τους 761 φακέλους οι:
- 109 ή το 14% του συνόλου αφορούν έγγραφα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
- 652 ή το 86% αφορούν έγγραφα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Χαρακτηριστικά, από τους 109 φακέλους του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 93% αφορά αποζημιώσεις για τις ζημιές που προκλήθηκαν την περίοδο ουδετερότητας του Ν. 496/76, ενώ για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το 91% αφορά την αποζημίωση για ομηρίες και θανάτους του ΝΔ 4178/61.

Το 90% των εγγράφων αφορά τη διαχείριση υποθέσεων ιδιωτών.
Στους φακέλους υπάρχουν αιτήσεις αποζημιώσεις – από κληρονόμους για τραυματισμούς, θανάτους, αιχμαλωσίες συγγενικών τους προσώπων, καταστροφές σε περιουσίες, κατοικίες, καταστήματα, επιχειρήσεις.

Το 10% είναι επίσημες συμφωνίες, ιστορικές διακοινώσεις και επίσημη αλληλογραφία υπηρεσιών των κρατών.
«Από τη μελέτη των εγγραφών», σημειώνει ο κ. Καρακούσης, «μόνο το 55% των επιδικασθέντων ποσών έχει καταβληθεί στους ιδιώτες. Πρόκειται για 115 εκατ. ευρώ που δόθηκαν από τους Γερμανούς σύμφωνα με τις αποφάσεις, ενώ τα υπόλοιπα ποσά (100 εκατ. μάρκα τότε) δεν καταβλήθηκαν ποτέ. Όλα αυτά, δηλαδή η αποζημίωση των ιδιωτών, προβλεπόταν στο νομοθετικό διάταγμα 4781 του 1961. Με αυτό το διάταγμα κυρώθηκε η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας για την αποζημίωση των προσώπων που εθίγησαν από τα εθνικοσοσιαλιστικά μέτρα διώξεως».

Δυσθεώρητο ύψος
Μόνο η Τράπεζα της Ελλάδος, βάσει των λογαριασμών που τηρούσε, γνωρίζει το σύνολο των καταβολών προς τους κατακτητές σε όλο το διάστημα της Κατοχής. Το συνολικό ποσό που αφορά τη Γερμανία ανέρχεται σε 1.617.781.093.648.819 δρχ. και στην Ιταλία σε 220.479.188.480 δρχ. Μετά την αφαίρεση των εξόδων κατοχής που καταβάλλονταν σύμφωνα με τον νόμο που υπήρχε και όπως αυτά είχαν συμφωνηθεί με τους κατακτητές η Γερμανία έλαβε ως προκαταβολές 1.530.033.302.528.819 δρχ. και η Ιταλία αντίστοιχα 157.053.637.000 δρχ.

Αυτά τα ποσά είναι τα λεγόμενα κατοχικά δάνεια που θα έπρεπε – κατά τις Συμφωνίες του Μαρτίου του 1942 και του Δεκεμβρίου του 1942 – να επιστραφούν με τη λήξη του πολέμου.

Μόνο από την πρώτη αποτίμηση που έγινε αμέσως μετά τον πόλεμο από την Τράπεζα της Ελλάδος φαίνεται ότι το ποσό αντιστοιχούσε σε 4,5 εκατ. χρυσές λίρες Αγγλίας.

Την άποψη ότι ο υπολογισμός του κατοχικού δανείου δεν είναι ορθός αν γίνει με βάση τη χρυσή λίρα υποστήριξε ο καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος, επιμένοντας ότι πιο αντιπροσωπευτική είναι εκείνη του δολαρίου.

Η συζήτηση περί αποτίμησης του χρέους και της μεθοδολογίας που πρέπει να ακολουθηθεί συνεχίζεται ως σήμερα.

Μανώλης Γλέζος: «Και ένα μάρκο να ήταν η οφειλή…»
«Και ένα μάρκο να ήταν η οφειλή, η Γερμανία έχει τη νομική, την ιστορική, αλλά προπαντός την ηθική υποχρέωση να εκπληρώσει τα χρέη της απέναντι στην Ελλάδα» σημειώνει ο Μανώλης Γλέζος στο τελευταίο του βιβλίο.

Προτείνει τη σύσταση διακομματικής επιτροπής στη Βουλή, η οποία θα εξετάσει και θα προωθήσει το θέμα αυτό. Ο ίδιος είχε αντιδράσει οργισμένα στην προσπάθεια της Γερμανίας να κλείσει το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων, μετά τη σχετική δήλωση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών ότι «δεν τίθεται θέμα αποζημιώσεων στην Ελλάδα». Ο κ. Γλέζος απαντώντας στους ισχυρισμούς του Βερολίνου εξήγησε ότι η δήλωση είναι ανιστόρητη, διότι αγνοεί την απόφαση της 19μελούς Διασυμμαχικής Επιτροπής των Παρισίων του 1946, η οποία καταλόγισε στη Γερμανία ότι οφείλει να καταβάλει στην Ελλάδα 7 δισ. δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938, δηλαδή 108 δισ. ευρώ χωρίς τους τόκους. Κι αυτό πέραν της επιστροφής του αναγκαστικού δανείου.

olympia.gr

Αναρτήθηκε από Λίθος Φωτός στις 8:00 μ.μ.

Γράμμα μαθητή σε σχολείο των Χανίων προς τον Υπ. Οικονομικών που αξίζει να διαβάσετε

Τι κάνετε κ. Υπουργέ; Με αυτήν την ερώτηση μαθητής της τρίτης Λυκείου σε σχολείο των Χανίων απευθύνεται προς τον Υπουργό Οικονομικών κ. Γιάννη Στουρνάρα, μέσα από ένα γράμμα που αξίζει να διαβαστεί αλλά και να συζητηθεί.

Ο Αλέξανδρος είναι μαθητής στο 1ο ΕΠΑΛ Χανίων και σε λίγο καιρό ετοιμάζεται να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις για μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ένα από τα μαθήματα στα οποία θα εξεταστεί είναι οι Αρχές Οικονομικής Θεωρίας ΙΙ.

Σε μια παράγραφο, στην τελευταία σελίδα της εξεταστέας ύλης που διδάσκεται στα σχολεία αναφέρεται ότι όταν υπάρχει ύφεση στην οικονομία το κράτος θα πρέπει να στοχεύσει σε ελλειμματικό προϋπολογισμό και αύξηση των δαπανών ώστε να αυξηθεί το εισόδημα και να δοθεί ώθηση στην οικονομία για να βγει από την ύφεση.

Ο νεαρός μαθητής που περνάει το χρόνο του μεταξύ σχολείου, φροντιστηρίου και διαβάσματος και την ίδια ώρα ακούει τους μεγαλύτερους να συζητούν για την οικονομική κατάσταση που βιώνει η χώρα μας, διερωτάται γιατί αυτό που του μαθαίνουν στο σχολείο οι καθηγητές και το οποίο παρουσιάζεται ως σωστό, δεν εφαρμόζεται στην πραγματικότητα.

Ο καθ’ ύλην αρμόδιος για να απαντήσει είναι ο Υπουργός των Οικονομικών στον οποίο απευθύνεται και το παρακάτω γράμμα.





Αλήθεια τι πρέπει να απαντήσει ο Αλέξανδρος για να είναι σωστός; Και στο τέλος τι θα υπερισχύσει μέσα του. Αυτό που του παρουσιάζει το κράτος ως προσεκτικά σχεδιασμένη και αναπόφευκτη λύση, αυτό που του μαθαίνουν στο σχολείο ως επιστημονική αλήθεια ή εκείνο που ακούει από ανθρώπους της καθημερινότητας που προσπαθούν να βρουν τρόπο επιβίωσης.

Όποια και αν είναι η απάντηση, το βέβαιο είναι ότι ο νεαρός μαθητής βρίσκεται στο σωστό δρόμο, αυτό της αμφισβήτησης και της κριτικής σκέψης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο 17χρονος μαθητής πηγαίνει στο ίδιο σχολείο, το 1ο ΕΠΑΛ Χανίων από το οποίο πέρασε ο Σάββας Παπαδόπουλος, ένας εκ των δύο φοιτητών που πέθαναν ύστερα από δηλητηρίαση από μαγκάλι στη Λάρισα και που κάποιοι ατυχώς είπαν ότι ήταν θύματα της παιδείας που δεν τους έμαθε να μην βάζουν το μαγκάλι μέσα στο σπίτι.

Αυτοί οι μεγάλοι και πιο ενημερωμένοι μπορούν να απαντήσουν πειστικά στον Αλέξανδρο;

Πάντως ο Αλέξανδρος βαθμολογείται με άριστα, για τους υπόλοιπους δεν ξέρω

(Το γράμμα έχει πρωτοκολληθεί από το Υπ. Οικονομικών με ΑΠ:03945)

Flashnews.gr

Ετοίμασαν κιόλας το… δεύτερο μνημόνιο για την Κύπρο

Τι προβλέπει για καταθέσεις, μισθούς και απολύσεις

Τον δεύτερο γύρο του Μνημονίου φαίνεται πως έχει ήδη ετοιμάσει το ΔΝΤ για την Κύπρο. Όπως προκύπτει από πληροφορίες του Αθηναϊκού Πρακτορείου, από τις συναντήσεις που είχε κλιμάκιο του Ταμείου με τέσσερις γενικούς διευθυντές κυπριακών Υπουργείων και τη Γενική Λογίστρια της Δημοκρατίας από τις 26 Φεβρουαρίου μέχρι τις 11 Μαρτίου, προέκυψε ένα νέο σχέδιο για τον εξορθολογισμό των κρατικών δαπανών.

Με την ένδειξη «μόνο για επίσημη χρήση», το δεύτερο μνημόνιο, όπως αποκαλύπτεται σε ρεπορτάζ στην εφημερίδα Πολίτης, προβλέπει μειώσεις μισθών στο Δημόσιο από το 3% (που είχαν συμφωνηθεί στο πρώτο μνημόνιο, αρχίζοντας από το 2014) στο 5%. Με αυτό το μέτρο, σύμφωνα με το ΔΝΤ, εξοικονομείται 0,3% από το ΑΕΠ του κράτους.

Το δεύτερο μνημόνιο, το οποίο υπογράφεται μόνο από το ΔΝΤ, και όχι τα άλλα μέλη της τρόικας, προβλέπει ακόμα κατάργηση του 13ου και αντικατάστασή του με ενιαίο 13ο μισθό ύψους 500 ευρώ. Με το μέτρο αυτό εξοικονομούνται συνολικά δαπάνες που αναλογούν στο 0,9% του ΑΕΠ. Τα δύο αυτά μέτρα, τα οποία κρίνονται ως και τα σημαντικότερα, εξαρτώνται, σύμφωνα με το ΔΝΤ, από τις ανάγκες αναχρηματοδότησης του τραπεζικού τομέα της Κύπρου. Δεδομένου του γεγονότος ότι το μνημόνιο γράφτηκε πριν η Βουλή καταψηφίσει την πρώτη συμφωνία με το Eurogroup της 15ης Μαρτίου, εξάγεται, σύμφωνα με το δημοσίευμα, “αβίαστα το συμπέρασμα ότι σήμερα τα μακροοικονομικά αυτά μέτρα είναι μάλλον υποχρεωτικά για την Κύπρο”.

Στην εισαγωγή του μνημονίου του Μαρτίου 2013, το ΔΝΤ επισημαίνει: «Μεταξύ 2007 και 2012, η δημοσιονομική ισορροπία επιδεινώθηκε κατά 9% του ΑΕΠ. Αυτή η επιδείνωση προέκυψε από αποτυχημένα έσοδα και συνεχή αύξηση των δημόσιων δαπανών. Κατά το εν λόγω χρονικό διάστημα, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε από λίγο κάτω του 60% στο 90% του ΑΕΠ. Ενδεχόμενες υποχρεώσεις από τον τραπεζικό τομέα μπορούν να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα επίπεδα του εν λόγω χρέους».

Το σοβαρότερο μέτρο για την εκπαιδευτική κοινότητα, δηλαδή εκείνο που θα προκαλέσει τις μεγαλύτερες αντιδράσεις, δεν περιλαμβάνεται στο κεφάλαιο εκπαίδευσης, αλλά στο γενικότερο κεφάλαιο για το κόστος της δημόσιας υπηρεσίας, προβλέποντας την έξοδο από το υπουργείο Παιδείας 2.000 εργαζομένων μέχρι το 2016, χωρίς να συγκεκριμενοποιεί, αν πρόκειται περί εκπαιδευτικών ή άλλου προσωπικού.

Το ΔΝΤ αγγίζει και τους πανεπιστημιακούς, με διόλου κολακευτικές για τους ίδιους παρατηρήσεις όσον αφορά στους όρους εργοδοσίας τους. Χαρακτηριστική είναι η παρατήρηση στο δεύτερο μνημόνιο ότι οι πανεπιστημιακοί λαμβάνουν επίδομα για εξαιρετική επίδοση μεταξύ 7.000 και 12.000 ευρώ κάθε χρόνο, το οποίο όμως δίνεται χωρίς διακρίσεις σε όλους, μετατρέποντάς το, σύμφωνα με το ΔΝΤ, “σε επιπλέον μισθό αντί ως ανταπόδοση παραγωγικότητας”.

Για να καταστεί αντιληπτό το κόστος του εν λόγω επιδόματος για τους πολίτες, το 2011 ανήλθε σε 2 εκατομμύρια ευρώ. Για να μειωθούν οι δαπάνες του κράτους, το ΔΝΤ προτείνει να καταργηθεί το εν λόγω επίδομα και να εισαχθούν δίδακτρα στα δύο κρατικά πανεπιστήμια, ενώ, για να αντιμετωπιστούν τυχόν προβλήματα φοιτητών από οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα, προτείνεται να εισαχθεί το αγγλικό σύστημα των προνομιακών δανείων σε άπορους φοιτητές.

Για τις δαπάνες στην υγεία, το ΔΝΤ παρατηρεί ότι το σύστημα, όπως εφαρμόζεται στην Κύπρο, εγείρει ερωτηματικά περί ισονομίας των πολιτών, καθώς πολλά από τα έξοδα αναλαμβάνονται απευθείας από την τσέπη των πολιτών. Με ένα υπουργείο Υγείας, που διεκδικεί συγχρόνως τους ρόλους του διαμορφωτή πολιτικής, του υπεύθυνου εφαρμογής της και της μονοπωλιακής παροχής υπηρεσιών υγείας, η όλη κυπριακή δομή υγείας, σύμφωνα με το δεύτερο μνημόνιο, πάσχει. Ως εκ τούτου, το ΔΝΤ προτείνει στο Υπουργείο Υγείας να διαχωρίσει θεσμικά αυτούς τους ρόλους. Συγκεκριμένα, το ΔΝΤ παρατηρεί ότι το Υπουργείο Υγείας “δεν διαθέτει εργαλεία παρακολούθησης της απόδοσης των ιατρικών λειτουργών, ενώ ο ιδιωτικός τομέας λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό χωρίς κανόνες”. Μέχρι την εισαγωγή του Γενικού Σχεδίου Υγείας, για την οποία το ΔΝΤ δεν εμφανίζεται αισιόδοξο δεδομένων των διαχρονικών καθυστερήσεων, προτείνονται στο δεύτερο μνημόνιο σειρά μέτρων, όπως ο περιορισμός των κριτηρίων δωρεάν περίθαλψης, η αύξηση των τελών, που πληρώνονται κατά τις επισκέψεις στα δημόσια νοσηλευτήρια και η αγορά υπηρεσιών από τον ιδιωτικό τομέα.

Το σύστημα κοινωνικής προστασίας της Κύπρου, το οποίο εισήχθη σε μια εποχή χαμηλής ανεργίας, οφείλει να συμβαδίσει με την εποχή της κρίσης, παρατηρεί το ΔΝΤ, τονίζοντας ότι οι άνεργοι στην Κύπρο πριν από την κρίση δεν ήταν απαραιτήτως και φτωχοί. «Σήμερα είναι και το κράτος οφείλει να τους συνδράμει», επισημαίνεται. Ωστόσο, πριν προχωρήσει στις προτάσεις του το ΔΝΤ σημειώνει ότι πολλές πολιτικές κοινωνικής προστασίας εφαρμόζονται από διάφορα υπουργεία και ανεξάρτητες αρχές, όπως για παράδειγμα η στεγαστική πολιτική του κράτους. Ακόμα, το ΔΝΤ παρατηρεί ότι “υπό τις υφιστάμενες συνθήκες του κράτους, η βοήθεια σε εκτοπισθέντες δεύτερης και τρίτης γενιάς δεν μπορεί να αποτελεί προτεραιότητα, τη στιγμή που νεόπτωχοι θα απειλούνται με έξωση από τα σπίτια τους”. Ως εκ τούτου, προτείνεται να ψηφιστεί ως κατεπείγουσα νέα νομοθεσία για την κρατική βοήθεια, με εισαγωγή εισοδηματικών κριτηρίων, τα οποία θα πρέπει να ισχύσουν και στη φοιτητική βοήθεια, ενώ προτείνεται κατάργηση των διαφόρων βοηθημάτων για τουρισμό, καθώς και το επίδομα αγοράς ηλεκτρονικού υπολογιστή για μαθητές. Ακόμα, το ΔΝΤ προτείνει όλα τα δημόσια βοηθήματα να φορολογούνται. Κυρίως, όμως, το ΔΝΤ προτείνει επέκταση του ανεργιακού επιδόματος στον έναν χρόνο (όπως ισχύει στις περισσότερες χώρες της ΕΕ).

«Διαψεύδω ότι το Υπουργείο Παιδείας ή ο υποφαινόμενος Υπουργός έχει δεχθεί κάτι τέτοιο», δήλωσε ο Υπουργός Παιδείας Κυριάκος Κενεβέζος, αναφερόμενος στο δημοσίευμα για ένα δεύτερο μνημόνιο και σε αυστηρά μέτρα, που αυτό προβλέπει για τους εκπαιδευτικούς.

 http://on-news.gr