10 ερωτήσεις που αποδεικνύουν το "φανταστικό" του ελληνικού χρέους

Eρώτηση 1:
Πώς γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ διάσωση, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;

Ερώτηση 2:
Πώς γίνεται το Αφγανιστάν με.....
περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;

Ερώτηση 3:
Πώς γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά Εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;

Ερώτηση 4:
Πώς γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;

Ερώτηση 5:
Πώς γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται διάσωση ή περικοπές;

Ερώτηση 6:
Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 0,5 τρις που χρωστάμε εμείς;

Ερώτηση 7:
Πώς γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της Γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;

Ερώτηση 8:
Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;

Ερώτηση 9:
Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;

Ερώτηση 10:
Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;

Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;

Κ. Τοκμακίδης
Καθηγητής Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

http://ksipnistere.blogspot.com/2012/05/10_27.html?spref=fb

Σώζουν τις γερμανικές τράπεζες και ΟΧΙ την Ελλάδα

Έρευνα του Bloomberg αποδεικνύει πως ‘‘οι φορολογούμενοι της Ευρώπης έχουν προσφέρει στη Γερμανία την ίδια οικονομική στήριξη που έχουν προσφέρει και στην Ελλάδα».

»Τα πακέτα διάσωσης δεν ήταν μια απλόχερη προσφορά της Γερμανίας προς το Νότο» αποκαλύπτει το Bloomberg και συνεχίζει.

»Στα εκατομμύρια των λέξεων που έχουν γραφτεί για την κρίση χρέους της Ευρώπης, η Γερμανία παρουσιάζεται συνήθως ως ο υπεύθυνος ενήλικας και η Ελλάδα ως το σκανδαλιάρικο παιδί. Σύμφωνα με αυτή την κλασική αφήγηση της κρίσης, η συνετή Γερμανία είναι απρόθυμη να διασώσει τον επαίτη της Ευρώπης, την Ελλάδα, η οποία δανείστηκε περισσότερα από όσα μπορούσε και τώρα πρέπει να πληρώσει τις συνέπειες.

Θα σας προκαλούσε έκπληξη αν μαθαίνατε ότι οι φορολογούμενοι της Ευρώπης έχουν προσφέρει στη Γερμανία την ίδια οικονομική στήριξη που έχουν προσφέρει και στην Ελλάδα; Kι, όμως, στο συμπέρασμα αυτό οδηγεί μια προσεκτική ματιά στις κινήσεις κεφαλαίων στην Ευρώπη και στους ισολογισμών των κεντρικών τραπεζών.

Ας ξεκινήσουμε από την απλή παρατήρηση: δεν υπάρχουν ανεύθυνοι δανειολήπτες χωρίς ανεύθυνους πιστωτές.Οι γερμανικές τράπεζες ήταν το «μέσο διευκόλυνσης» της Ελλάδας. Κυρίως λόγω των χαλαρών ρυθμίσεων, οι γερμανικές τράπεζες διέθεσαν τεράστια ποσά και έτσι απέκτησαν τα χρόνια πριν την κρίση τεράστια έκθεση στις περιφερειακές χώρες της Ευρώπης.
Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, ως το Δεκέμβριο του 2009 η έκθεση των τραπεζών στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία έφτανε στα 704 δισ. δολάρια. Ποσό κατά πολύ μεγαλύτερο από το συνολικό άθροισμα των κεφαλαίων τους.
Με λίγα λόγια, δάνεισαν πολύ περισσότερα από όσα μπορούσαν να αντέξουν.
Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έσπευσαν να διασώσουν τις χειμαζόμενες από την κρίση χώρες, προσέφεραν στις γερμανικές τράπεζες της δυνατότητα να πάρουν πίσω τα λεφτά τους.
Ουσιαστικά, διέσωσαν τις γερμανικές τράπεζες καθώς και τους φορολογούμενους, οι οποίοι αν δεν αποπληρώνονταν τα δάνεια θα έπρεπε να στηρίξουν αυτές τις τράπεζες. Σε αντίθεση με μεγάλο μέρος της βοήθειας προς την Ελλάδα, η στήριξη στις γερμανικές τράπεζες προσφέρθηκε αυτόματα, ως μια λειτουργία της δομής της νομισματικής ένωσης.
Να πως έγινε αυτό: Όταν οι γερμανικές τράπεζες απέσυραν χρήματα από την Ελλάδα, οι άλλες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης αντιστάθμισαν συλλογικά τις συγκεκριμένες εκροές με δάνεια προς την Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας.
Τα δάνεια αυτά εγγράφτηκαν στον ισολογισμό της Bundesbank, την κεντρική τράπεζα της Γερμανίας, ως απαιτήσεις στην υπόλοιπη ευρωζώνη. Ο μηχανισμός αυτός, σχεδιασμένος για να κρατά σε ισορροπία τους ισολογισμούς της ευρωζώνης, έκανε πιο εύκολη την απόσυρση των γερμανικών τραπεζών από τις θέσεις τους.
Και τώρα η ταμπακιέρα:

Σε αντίθεση με τις απαιτήσεις των ιδιωτικών τραπεζών, οι απαιτήσεις της Bundesbank αποτελούσαν μόνο εν μέρει ευθύνη της Γερμανίας. Αν η Ελλάδα αποκήρυσσε το χρέος της, οι απώλειες θα κατανέμονταν μεταξύ όλων των κρατών μελών της ευρωζώνης, ανάλογα με τη συμμετοχή τους στην ΕΚΤ. Το μερίδιο της Γερμανίας θα ήταν στο 28%.

Με λίγα λόγια, τα τελευταία δύο χρόνια, μεγάλο μέρος του ρίσκου που βρισκόταν στους ισολογισμούς γερμανικών τραπεζών μεταφέρθηκε στους φορολογούμενους όλης της ευρωζώνης.


Είναι δύσκολο να υπολογιστεί ακριβώς πόσο επωφελήθηκε η Γερμανία από την ευρωπαϊκή της διάσωση. Μια ένδειξη θα ήταν το ποσό που απέσυραν οι γερμανικές τράπεζες από τις χώρες της ευρωζώνης από την έναρξη της κρίσης. Σύμφωνα με τη ΤΔΔ, τράβηξαν 353 δισ. δολάρια από το Δεκέμβριο του 2009 ως το τέλος του 2011. Μια άλλη θα ήταν η αύξηση των απαιτήσεων της Bundesbank στις υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης. Αυτή αντιστοιχεί σε 466 δισ. ευρώ από το Δεκέμβριο ως τον Απρίλιο του 2012, αλλά περιλαμβάνει και μη γερμανούς καταθέτες που μετέφεραν τα χρήματα τους σε γερμανικές τράπεζες.

Στον αντίποδα, η Ελλάδα έλαβε συνολικά 340 δισ. ευρώ σε επίσημα δάνεια για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες της, να αντικαταστήσει τα κεφάλαια που έφυγαν στο εξωτερικό, να αναδιαρθρώσει το χρέος της και να βοηθήσει τις τράπεζες να τα βγάλουν πέρα. Μόνο 15 δισ. ευρώ ήρθαν κατευθείαν από τη Γερμανία. Τα υπόλοιπα προήλθαν από την ΕΚΤ, την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.

Προτού οι γερμανικές τράπεζες τραβήξουν πίσω τα κεφάλαια τους, διακινδύνευαν να χάσουν πολλά λεφτά στην περίπτωση που η Ελλάδα έφευγε από το ευρώ. Τώρα οι ζημίες θα καταμεριστούν μεταξύ των φορολογούμενων όλης της ευρωζώνης – ιδίως της Γαλλίας, οι τράπεζες της οποίας έχουν ακόμα πολλά ενεργά δάνεια στην Ελλάδα. Ενδεχομένως, αυτό εννοούν ορισμένοι Γερμανοί αξιωματούχοι όταν λένε ότι η ευρωζώνη είναι καλύτερα προετοιμασμένη για μια ελληνική έξοδο.

Εν τέλει όμως, το κόστος από μια επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή θα επιστρέψει στη Γερμανία. Αν ο τραπεζικός πανικός και η αναταραχή στις αγορές ανάγκαζαν την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία και άλλες χώρες να φύγουν και αυτές από το ευρώ, οι απώλειες θα εξαφάνιζαν μεγάλο μέρος των κεφαλαίων των γερμανικών τραπεζών. Μια διάλυση του ευρώ θα είχε σημαντικές επιπτώσεις και στις εξαγωγές της Γερμανίας, ενώ θα διακινδύνευε την ύπαρξη της ίδιας της Ε.Ε. και την προσπάθεια να μην επαναληφθούν οι φρικαλεότητες των δύο παγκοσμίων πολέμων.

Για να αποτρέψει αυτή την κατάληξη, με ή χωρίς την Ελλάδα, η Γερμανία θα πρέπει να κάνει όσα έχει αρνηθεί ως τώρα και ακόμη περισσότερα. Πρώτον, να επιτραπεί στην ΕΚΤ να καλύψει το χρέος των κρατών μελών.

Δεύτερον, την δημιουργία ενός μηχανισμού στην ευρωζώνη που θα μετέφερε χρήματα σε οικονομικά αδύναμες χώρες, με τον ίδιο αυτοματοποιημένο τρόπο που πραγματοποιήθηκε η διάσωση της Γερμανίας. Ένα κοινό ευρωπαϊκό ταμείο ασφάλισης των ανέργων, θα ήταν ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.

Την ώρα που η κ. Μέρκελ επεξεργάζεται ποιο θα είναι το επόμενο βήμα στη ευρωπαϊκή κρίση, πρέπει να έχει καλά στο μυαλό της ότι η χώρα της χρωστάει πολλά στο ευρωσύστημα όπως και η Ελλάδα».

Πηγή: www.euro2day.gr

Η ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΠΙ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ!

Σημ. Για όσους δεν το γνωρίζουν το 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς διορίστηκε πρωθυπουργός της Ελλάδας και στην συνέχεια πρωτοστάτησε στην επιβολή δικτατορικού καθεστώτος του οποίου ήταν επικεφαλής.


Ακόμα και αυτός έβαλε την Ελλάδα και τους Έλληνες πάνω από τους δανειστές και τις τράπεζες !!

Η ιστορία έχει ως εξής : το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα «Societe Commerciale de Belgique».

Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!

Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση ανέφερε : «Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο». (Αμ δε!!!) (Yearbook of the International Law Commission, 1980, v.l., σελ.25).

Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα :

«Ενίοτε, μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό θέτει σε κίνδυνο την λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι' έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας (σας θυμίζει κάτι;). Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους»!

Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο Δ.Ν.Τ.!

Χωρίς άλλα λόγια, και ο νοών νοήτω ....

http://greekcitizen.pblogs.gr/2011/06/h-arnhsh-plhrwmhs-toy-hreoys-ths-elladas-epi-iwannh-metaxa-kai-h.html

Για της Ελλάδας το γαμώτο!

ΣκάΝΔαλα …. η φώτο που κάνει τον γύρο του διαδικτύου!!!

 

http://on-news.gr/2012/05/19/skandala-i-foto-pou-kani-ton-giro-tou-diadiktiou/

Greece’s exit may become the euro’s envy

By Arvind Subramanian

Default will be disastrous for Greece and the resulting contagion would be damaging for Europe. So goes the conventional wisdom. The only debate has been about the strength of contagion and the appropriate response of vulnerable countries and of the cheque-writing country. Might the debate be misguided because the premise is flawed? Expelled from the eurozone, Greece might prove more dangerous to the system than it ever was inside it – by providing a model of successful recovery.

There is an overlooked scenario in which default is not a disaster for Greece. If this is the case, the real, more existential threat to the eurozone might be a very different one, in which the Greeks have the last laugh. Consider that scenario

The immediate consequences of Greece leaving or being forced out of the eurozone would certainly be devastating. Capital flight would intensify, fuelling depreciation and inflation. All existing contracts would need to be redenominated and renegotiated, creating financial chaos. Perhaps most politically devastating, fiscal austerity might actually need to intensify, since Greece still runs a primary deficit, which it would have to correct if EU and International Monetary Fund financing vanished.

But this process would also produce a substantially depreciated exchange rate (50 drachmas to the euro, anyone?) And that would set in motion a process of adjustment that would soon reorientate the economy and put it on a path of sustainable growth. In fact, Greek growth would probably surge, possibly for a prolonged period, if it adopted sensible policies to restore rapidly and sustain macroeconomic stability.

What is the evidence? Just look at what happened to the countries that defaulted and devalued during the financial crises of the 1990s. They all initially suffered severe contractions. But the recessions lasted only one or two years. Then came the rebound. South Korea posted nine years of growth averaging nearly 6 per cent. Indonesia, which experienced a wave of defaults that toppled nearly every bank in the entire system, registered growth above 5 per cent for a similar period; Argentina close to 8 per cent; and Russia above 7 per cent. The historical record shows clearly that there is life after financial crises.

This would also be true in Greece, even allowing for the particularities of its situation. Greece’s low export-to-GDP ratio is often said to preclude the possibility of high export-led growth. But that argument is not ironclad because crises can lead to dramatic reorientations of the economy. India, for example, managed to double its similarly low export-to-GDP ratio within a decade after its crisis in 1991, and doubled it again in the following decade even without a big currency depreciation.

Greece, moreover, would experience a mega-depreciation, like the countries mentioned above, not a modest one. Such a change would necessarily create new opportunities for exports and convert marginally non-tradeable activities into tradeable ones. What these exports might be will, by definition, be unpredictable. But the strong incentives that will be created by a super-competitive exchange rate are undeniable.

Suppose that by mid-2013 Greece’s economy is recovering, while the rest of the eurozone remains in recession. The effect on austerity-addled Spain, Portugal and even Italy would be powerful. Voters there would not fail to notice the improving condition of their hitherto scorned Greek neighbour. They would start to ask why their own governments should not follow the Greek path and voice a preference for leaving the eurozone. In other words, the Greek experience could fundamentally alter the incentives for these countries to remain in the eurozone, especially if economic conditions remained grim.

At this stage, politics in Germany would also be affected. Today, Germany grudgingly does the minimum needed to keep the eurozone intact. If exit to emulate Greece becomes an attractive proposition, Germany will be put on the spot – and the magnanimity it shows in place of its current miserliness will be the ultimate test of how much it values the eurozone. The answer might prove surprising. The German public might suddenly realise that the eurozone confers on Germany not one but two “exorbitant privileges”: low interest rates as the haven for European capital and a competitive exchange rate by being hitched to weaker partners. In that case, Germany would have to offer its partners a much more attractive deal to keep them in the eurozone.

Such a scenario would be rich in irony. Greece is viewed as the pariah polluting the eurozone; its expulsion might make it a far bigger threat to the single currency’s survival. If a eurozone exit creates the conditions for a rebound in Greece, it may prove an infectious model. The ongoing Greek tragedy could yet turn out not too badly for the Greeks. But tragedy it might well be for the eurozone and perhaps for the European project.

The writer is a senior fellow at the Peterson Institute for International Economics and author of ‘Eclipse: Living in the Shadow of China’s Economic Dominance’

ΣΟΚ ΒΡΕΤΑΝΟΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Δίχως λόγια...

Το έλαβα με ηλ. ταχυδρομείο...

Προς τον κ. Παπούλια: Είστε πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 13 Απριλίου 2012, 16:12
Χρήστος Μαγγούτας
Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι του Κλεάνθη Γρίβα. Είναι κείμενο ενός πολίτη (Χρήστος Μαγγούτας). Ο Κλεάνθης Γρίβας το ανακάλυψε και  το έστειλε στη zougla.gr προς δημοσίευση.

Προς τον κ. Παπούλια: Είστε πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Αν είχα τη δύναμη, θα προτιμούσα ως πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας όχι εσάς αλλά τον Ισλανδό πρόεδρο, τον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Μπορεί να καυχιόμαστε ότι εμείς γεννήσαμε τη δημοκρατία, αλλά πάει καιρός πια που δεν έχουμε συγγένεια μαζί της.

Όταν το ισλανδικό Κοινοβούλιο ενέκρινε κάποιο νόμο παρόμοιο με το Μνημόνιο 1 και στάλθηκε για επικύρωση στον πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτός ενεργοποίησε το μόνο... δικαίωμα που είχε, όπως κι εσείς: δεν το υπέγραψε και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε δημοψήφισμα στη χώρα αυτή. Η εξήγηση ήταν σαφής:

«Δεν μπορώ εγώ ή οι λίγοι βουλευτές που ψήφισαν αυτό το νόμο να αναλάβω την ευθύνη να επικυρώσω ένα νόμο που θα επηρεάσει τη ζωή κάθε πολίτη της χώρας μου. Σε ένα τόσο σοβαρό θέμα μόνο ο λαός μπορεί να αποφασίσει».

Το δημοψήφισμα έγινε και ο λαός απέρριψε το νόμο. Δεν είχε άδικο: τρεις τράπεζες είχαν δανειστεί 80 δις ευρώ, ήτοι το δεκαπλάσιο από το Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα της χώρας, είχαν χρεοκοπήσει και τώρα ζητούσαν από το λαό να πληρώσει τους δανειστές σε διάφορες χώρες.

Οι πολιτικοί άρχισαν νέες συνομιλίες με τους δανειστές και έφεραν τροποποιημένο σχέδιο στη Βουλή (κάτι σαν Μνημόνιο 2), το οποίο ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία και στάλθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για επικύρωση. Και πάλι εκείνος είπε όχι και ζήτησε νέο δημοψήφισμα.

Το επιχείρημά του ήταν σαφέστατο:

«Στα μεγάλα θέματα δεν αποφασίζουν προσωρινοί ηγέτες, ηγέτης είναι ο λαός και αυτός θα αποφασίσει».

Χρειάστηκε να κατεβεί στους δρόμους για να υπερασπιστεί τη θέση του ενάντια στη λυσσαλέα επίθεση των πολιτικών. Υπάρχουν βίντεο που δείχνουν τη σύζυγό του να αγκαλιάζει διαδηλωτές που η αστυνομία τους έχει πνίξει στα καπνογόνα. Ήταν ανένδοτος στις αρχές του:

«Υπάρχουν χώρες πιο ισχυρές οικονομικά από μας, εμείς όμως δεν πρόκειται να βάλουμε το κέρδος πάνω από τη Δημοκρατία».

Στο νέο δημοψήφισμα ο λαός απέρριψε και το Μνημόνιο 2.

Ο πρόεδρος το πήγε ακόμα πιο πέρα και ζήτησε αναθεώρηση του συντάγματος, μόνο που αυτή τη φορά η αναθεώρηση δε θα γινόταν από πολιτικούς αλλά από τον ίδιο το λαό. Το επιχείρημά του ήταν και πάλι ατράνταχτο:

«Ο λαός είναι η υπέρτατη εξουσία, αυτός πρέπει να συντάξει το σύνταγμα».

Έγιναν χιλιάδες συναντήσεις, στάλθηκαν άπειρα ηλεκτρονικά μηνύματα και η λαϊκή επιτροπή κατέληξε σε μια μορφή του συντάγματος που φυσικά δεν είχε ούτε παραγραφές, ούτε ασυλίες και ούτε φοροαπαλλαγές για τους πολιτικούς.

Δεν έχει γίνει ακόμα δημοψήφισμα για το σύνταγμα, καθώς οι πολιτικοί παλεύουν με κάθε μέσο να το καθυστερήσουν, αλλά δε θα το πετύχουν για πολύ.

Σε κάποια στιγμή χρειάστηκε να καλέσουν το ΔΝΤ για βοήθεια, αλλά υπό ένα όρο: «Θα σας πληρώσουμε ό,τι δανειστούμε, αλλά υπό ένα όρο: δε θα πειραχθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά προγράμματα, γιατί είμαστε μια σκανδιναβική σοσιαλιστική κοινωνία και σκοπός μας είναι η ευημερία του πολίτη και όχι τα κέρδη των τραπεζών».

Ούτε κεραμίδα να έπεφτε στα κεφάλια των αρμόδιων του ΔΝΤ, αλλά τελικά το δέχτηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία του ταμείου, γιατί κατάλαβαν ότι δεν έχουν να κάνουν με άτομα όπως ... (δε χρειάζεται να αναφέρω ονόματα).

Αλλά ο πρόεδρος μιας δημοκρατίας δε σταμάτησε εκεί: ζήτησε να γίνει έλεγχος στα οικονομικά όλων των πολιτικών και πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν τον πέλεκυ της δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του πρωθυπουργού.

Η έκθεση της αδέσμευτης επιτροπής έφτασε τις 2,500 σελίδες και χρειάστηκαν 45 συνεχείς ώρες για να διαβαστεί από καλλιτέχνες, συγγραφείς, απλούς πολίτες σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας.

Και το συμπέρασμά ήταν σαφές: δεν ευθύνεται ο λαός για όσα έκαναν οι πολιτικοί οι οποίο εκλέχτηκαν λέγοντας τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκαν.

Τρία χρόνια μετά η Ισλανδία αρχίζει να βγαίνει από την κρίση, στην Ελλάδα μας λένε ότι θα χρειαστούν δεκαετίες και αν....

Και κάτι ακόμα: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ισλανδίας δεν το έκανε αυτό για να κρατηθεί στην καρέκλα. Πριν λίγες μέρες δήλωσε ότι δε θα είναι υποψήφιος για επόμενη θητεία. «Εκπλήρωσα το χρέος μου στο λαό μου» ήταν η λακωνική δήλωσή του (όχι, δεν είπε αν ήταν και στην Εθνική Αντίσταση).

Μήπως κ. Παπούλια θα έπρεπε να επισκεφθείτε τους Βίκινγκς της Ισλανδίας για να πάρετε κάποια μαθήματα δημοκρατίας; Μήπως αυτοί που έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, τώρα ξέρουν καλύτερα τι σημαίνει δημοκρατία ενώ εσείς την ευτελίζετε (ουσιαστικά μια πράξη αιμομιξίας) στη χώρα που γεννήθηκε;

Και μια ακόμα δήλωσή του Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον:

«Έχω την σταθερή εντύπωση ότι τα κόμματα στη Βουλή δεν εκφράζουν αυτή την εποχή αντίστοιχη αναλογία στο λαό».

Εσείς θα κάνατε ποτέ αυτή τη δήλωση, που είναι πασιφανής σε κάθε έλληνα πολίτη;

Θα ήθελα να σας δω δίπλα στον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Έτσι για να καταλάβω τι σημαίνει γίγαντας και τι νάνος Πρόεδρος της Δημοκρατίας....

Για την αντιγραφή, Κλεάνθης Γρίβας.

Η συγκλονιστική μαρτυρία μιας μαθήτριας (video)

Η στιγμή που η 17χρονη μαθήτρια Δανάη Αρσενία Φιλίδου ανέβηκε στο βήμα για να παραλάβει το βραβείο καλύτερης εμφάνισης εφημερίδας Λυκείου, ήταν συγκλονιστική. Με λυγμούς και τρεμάμενη φωνή η μαθήτρια αποτύπωσε με τον πλέον γλαφυρό τρόπο τις αγωνίες των εφήβων που ζούνε σήμερα στην Ελλάδα της κρίσης.

Το περιστατικό έλαβε χώρα κατά τον 19ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Μαθητικών Εντύπων των «Νέων», όπου το σχολείο της 17χρονης, το 6ο Γενικό Λύκειο Καβάλας, κέρδισε το πρώτο βραβείο.

Η μαθήτρια εξηγούσε ότι η καθηγήτρια, «που έδωσε στους μαθητές τη δυνατότητα να μιλήσουμε για όσα νιώθουμε», δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να παραστεί στην εκδήλωση.

«Νιώθουμε ότι χανόμαστε, φοβόμαστε μήπως χαθούμε στην ίδια μας τη χώρα. Θέλουμε να έχουμε μέλλον εδώ, θέλουμε να έχουμε μέλλον στην Ελλάδα μας», συνέχισε με δάκρυα στα μάτια σκορπώντας τη συγκίνηση στους παρευρισκόμενους.

Το βίντεο με τη νεαρή μαθήτρια:

Νέο άλμα του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει μετεκλογική δημοσκόπηση

 Προβολή φωτογραφίας
• Νέο άλμα του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει μετεκλογική δημοσκόπηση

Ενίσχυση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, που θα βρισκόταν στην πρώτη θέση, σε περίπτωση που γίνουν ξανά εκλογές, δείχνουν τα στοιχεία για την πρόθεση ψήφου μιας νέας δημοσκόπησης της εταιρείας Marc που μεταδόθηκε απόψε από τον τηλεοπτικό σταθμό Alpha. Αντίθετα, τα ποσοστά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υποχωρούν, ενώ και πάλι προκύπτει επτακομματική Βουλή.

Πιο συγκεκριμένα, σε ερώτημα που τέθηκε στους πολίτες για το κόμμα που θα ψήφιζαν εάν γίνονταν νέες εκλογές, το 23,8% δήλωσε ότι θα ψήφιζε τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ακολουθεί η ΝΔ με ποσοστό 17,4% που είναι χαμηλότερο από αυτό που απέσπασε στις εκλογές της 6ης Μαΐου, όπως και το ΠΑΣΟΚ με 10,8%.

Οι Ανεξάρτητοι Ελληνες συγκεντρώνουν το 8,7%, το ΚΚΕ πέφτει στο 6%, η Χρυσή Αυγή με 4,9% και η Δημοκρατική Αριστερά με 4,2%.

Τα υπόλοιπα κόμματα δεν κατορθώνουν και πάλι να περάσουν το απαιτούμενο 3% για την είσοδό τους στη Βουλή. Ο ΛΑΟΣ παίρνει το 2%, οι Οικολόγοι Πράσινοι 1,5%, η Δημιουργία Ξανά 1,5%, η Δημοκρατική Συμμαχία 1,3% και η Δράση 1,1%.

Το 11,8% των ερωτηθέντων απάντησαν ότι δεν έχουν αποφασίσει τι θα ψήφιζαν.

Τα αποτελέσματα της πρόθεσης ψήφου είναι τα εξής:

• ΣΥΡΙΖΑ 23,8%
• ΝΔ 17,4%
• ΠΑΣΟΚ 10,8%
• ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ 8,7%
• ΚΚΕ 6,0%
• ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 4,9%
• ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 4,2%
• ΛΑΟΣ 2,0%
• ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ 1,5%
• ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 1,5%
• ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ 1,3%
• ΔΡΑΣΗ 1,1%
• Άλλο κόμμα 2,8%
• Άκυρο - Λευκό / Αποχή 2,1%
• Δεν έχω αποφασίσει 11,8%
• Δεν απαντώ 0,1%

Στην ίδια δημοσκόπηση, ρωτήθηκαν επίσης οι πολίτες ποιό κόμμα θεωρούν πιο πιθανό να ψηφίσουν, εάν γίνονταν εκλογές. Τα αποτελέσματα της εκτίμησης για την ψήφο είναι τα εξής:

• ΣΥΡΙΖΑ 27,7%
• ΝΔ 20,3%
• ΠΑΣΟΚ 12,6%
• ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ 10,2%
• ΚΚΕ 7,0%
• ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 5,7%
• ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ 4,9%
• ΛΑΟΣ 2,3%
• ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 1,8%
• ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ 1,7%
• ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ 1,5%
• ΔΡΑΣΗ 1,3%
• ΑΛΛΟ 3,0%

Η δημοσκόπηση της Marc πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 1.021 νοικοκυριών από την Τρίτη μέχρι αργά το βράδυ της Τετάρτης.

Εσύ γιατί δεν είσαι εγέρθητος; Του Κ.Βαξεβάνη

Και ξαφνικά, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ανακάλυψε πως μπορεί η Ελλάδα να πάει σε επαναδιαπραγμάτευση όλων όσα ο ίδιος έχει υπογράψει. Το κατεστραμμένο ΠΑΣΟΚ είναι μάλλον πιο πειστικό από μια κατεστραμμένη Ελλάδα.

Δεν πέρασαν ούτε 24 ώρες από τις εκλογές και ο αρχηγός του τρίτου πολιτικού σχηματισμού, που, απ’ ό,τι φαίνεται, καταχρηστικά κυβερνούσε τη χώρα, παρουσίασε μεγάλη πολιτική ευελιξία.

Το ίδιο περίπου έγινε και με τον Σαμαρά. Ανακάλυψε την αναγκαιότητα για μια «εθνική» κυβέρνηση, που ενδεχομένως θα μετατόπιζε τις κόκκινες γραμμές οι οποίες, μέχρι πριν από τις εκλογές, αν μετατοπίζονταν έστω κι ένα χιλιοστό, θα πέφταμε στον γκρεμό. Τελικώς, η απειλή της πτώσης ήταν όπως οι εικονικές εκτελέσεις με την κουκούλα. Δεν σε ρίχνουν από καμιά ταράτσα, δεν υπάρχει γκρεμός.

Να, λοιπόν, που το Μνημόνιο και τις δανειακές συμβάσεις μπορεί να τις επαναδιαπραγματευτεί η Ελλάδα, κατά τα λεγόμενα αυτών που εμφάνιζαν την επιβολή τους ως μια ανελαστική απαίτηση των δανειστών. Να, λοιπόν, που γίνεται κι αλλιώς. Να που ξαφνικά ευρύτερες δυνάμεις έχουν δικαίωμα στη «σωτηρία». Και να που η κυβέρνηση που πήρε αυτές τις καθοριστικές αποφάσεις για την Ελλάδα δεν είχε καμιά πολιτική νομιμοποίηση. Κανένα δικαίωμα και καμιά λαϊκή άδεια.

Τα τελευταία 3 χρόνια τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα έκαναν ό,τι η εμφυλιοπολεμική Δεξιά. Ταύτιζαν το «εθνικό» με τον εαυτό τους και τους άλλους με την καταστροφή. Όποιος είχε άλλη άποψη ήταν δραχμολάτρης, ανθέλληνας, επικίνδυνος. Δεν ήταν κολλημένα μυαλά. Υπεράσπιζαν τον εαυτό τους.

Όσοι διαχειρίστηκαν την κρίση στην Ελλάδα υπερασπίστηκαν ό,τι αποφάσιζε μια οικονομική ευρωπαϊκή ελίτ, θεωρώντας πως, αν την υπερασπίσουν σωστά, ως κυρίαρχη, θα εξασφάλιζε το δικό τους μέλλον. Αν είναι αλλιώς, ας βγάλουν ένα από τα πρακτικά των κυβερνητικών συναντήσεων, όπου να φαίνεται πως υπήρξε κάποια στιγμή που εξετάστηκε επιστημονικά ένα άλλο σενάριο, έστω κι αν απορρίφθηκε.

Τώρα που οι εκλογές απειλούν την ύπαρξή τους, αναρωτιούνται μήπως ο ξένος παράγοντας δεν είναι τόσο ισχυρός και τόσο μεγάλη εγγύηση γι’ αυτούς. Στην Ευρώπη ήδη εκφράζονται δύο απόψεις. Η μία λέει ανοιχτά πως πρέπει να ξαναδεί η Ευρωπαϊκή Ένωση το «ελληνικό πρόβλημα» και η άλλη ασκεί με ευθεία επίθεση εκφοβισμό για την Ελλάδα που καταστρέφεται εξαιτίας των πολιτικών εξελίξεων. Και οι δύο είναι αρκετά εκφραστικές στο ότι δεν μπορούν να χειριστούν αυτό που προέκυψε από τις εκλογές.

Αν οι εξελίξεις στην Ελλάδα αναδείξουν κυβέρνηση που αμφισβητεί όσα έχουν συμφωνηθεί (sic), τότε πραγματικά απειλείται η σταθερότητα. Όχι της χώρας αλλά των σχεδιασμών. Δεν νομίζω πως υπάρχει σοβαρός Έλληνας ο οποίος να θεωρεί πως η χώρα κινδυνεύει επειδή δεν εξελέγη ο γίγας της πολιτικής Τόνια Αντωνίου ή γιατί ο Βενιζέλος θα είναι αρχηγός ενός κόμματος που θα μοιάζει περισσότερο με το ΚΟΔΗΣΟ-ΚΑΕ, παρά με το ιστορικό ΠΑΣΟΚ. Και πολύ περισσότερο, να αποδέχεται πως πρέπει να υπάρχει μια πεφωτισμένη ανησυχούσα ηγεσία που έχει δικαίωμα να στέκεται πάνω από τη λαϊκή ετυμηγορία, εκπροσωπώντας τη σωτηρία την ίδια.

Αυτό που θα προκύψει μπορεί να είναι χειρότερο, αλλά θα το κρίνει η πράξη. Ούτε ο Βενιζέλος, ούτε ο Σαμαράς, ούτε οι εταιρείες δημοσίων σχέσεων με τους πολιτικούς αναλυτές Μυκόνου που αποφαίνονται για το μέλλον με την ίδια αυτοπεποίθηση που παραγγέλνουν το κοκτέιλ τους.

Δεν καταστρέφεται η Ελλάδα επειδή καταρρέουν ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και μερικά παρωχημένα κόμματα με επαγγελματίες εξουσιολάγνους. Διαμορφώνονται απλώς μια νέα πολιτική κατάσταση και νέοι συσχετισμοί. Ναι, η ψήφος του κόσμου ήταν ψήφος θυμού και οργής. Αλλά πάντα η πολιτική συνειδητότητα με αυτά τα υλικά φτιάχνεται. Η αμφισβήτηση γεννά τη σκέψη. Αν ο δρόμος δεν σε βγάζει πουθενά, δεν περιμένεις ν’ αλλάξει ο δρόμος. Αλλάζεις εσύ διαδρομή.

Ο θυμός του ανθρώπου που του στερούν τη σύνταξη είναι ουσιαστικότερο κίνητρο για πολιτική σκέψη από την ανησυχία ενός καλοζωισμένου συνταγολόγου «σωτηρίας».

Σε αυτή την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού συμπεριλαμβάνεται η αύξηση των δυνάμεων της Χρυσής Αυγής. Η άνοδος του νεοφασισμού σε όλη την Ευρώπη είναι από τα πιο ανησυχητικά φαινόμενα που ευνοεί η κρίση. Φόβος, λαϊκισμός, υποσχέσεις χωρίς πολιτικό κόστος, συνθέτουν το στεροειδές της πολιτικής που φουσκώνει δίπλα στον Μιχαλολιάκο.

Ο μπρατσωμένος στρατολάγνος που μπροστά στις κάμερες διέταζε τους δημοσιογράφους «εγέρθητι», αποδεικνύοντας πως η αρχαιολατρία του έχει τόση αγραμματοσύνη για να γελάσει ακόμη και ο Παττακός με τις τελετές της Χούντας, για τους περισσότερους ήταν ένα εκφοβιστικό φαινόμενο. Αλλά αυτός είναι ο φασισμός. Αφού ασχημονήσει, θα καεί στο φως της μέρας, μέσα στην αποκάλυψη για τη φύση του. Οι λεβεντοάριοι του Μιχαλολιάκου ίσως σε λίγο δεν θυμίζουν στρατό φασιστών αλλά τον γνωστό ήρωα του Χάρρυ Κλυνν, λοχία από τα Γράβαρα, που ρωτάει με βλαχοστρατιωτικά ελληνικά «εσύ γιατί δεν είσαι εγέρθητος;».

Όσοι φοβούνται τους φασίστες, και πολύ καλά κάνουν, είναι χρήσιμο να θυμούνται πως τους έφεραν στο φως και τους έκαναν να φαντάζουν αντί για γραφικοί, χρήσιμοι, συγκεκριμένες πολιτικές. Ένα δυσώδες πολιτικό σύστημα. Και το γεγονός ότι κανένας μας δεν ήταν «εγέρθητος».

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ για την lifo.gr

Το Βιντεο που ΠΡΕΠΕΙ να δουν ΟΛΟΙ οι ΕΛΛΗΝΕΣ!

Η αποκάλυψη της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ από την κ. Παναρίτη.

 

 ΤΕΛΙΚΑ ΨΉΦΙΣΕ... "ΝΑΙ ΣΕ ΌΛΑ" ??? ΓΙΑΤΊ ΆΡΑΓΕ???

http://konisalos.blogspot.com/

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό και αξίζει να ακούσετε μια από τους βουλευτές που έχουν ψηφίσει σχεδόν τα πάντα τα τελευταία 2,5 χρόνια. Δείτε στο video που ακολουθεί το ξέσπασμα της βουλευτίνας του ΠΑΣΟΚ για το Αγγλικό δίκαιο...Η Ομιλία της Βουλευτού Επικρατείας στην Επιτροπή Οικονομικών κατά την επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών.. Ή θα χρεοκοπήσουμε τώρα ή σε τρεις μήνες που δεν θα μπορούμε να κάνουμε τίποτα..

Επιβεβαιώνει ότι το 2ο μνημόνιο είναι στην ουσία μια υποθήκη, μια έγγραφη δέσμευση της Ελλάδας να αποπληρώσει τους δανειστές ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΕΙ.

Θέλουν γκαραντί τους πλούτους της πατρίδας, και θέλω έγγραφη διαβεβαίωση της κυβέρνησης της χώρας μου ότι δεν θα ξεπουληθούμε...

Σχόλιο: Ακόμη και η πρώην υπάλληλος της παγκόσμιας τράπεζας και προσωπική επιλογή του ΓΑΠ για το επικρατείας επιβεβαιώνει ότι το 2ο μνημόνιο είναι στην ουσία μια υποθήκη, μια έγγραφη δέσμευση της Ελλάδας να αποπληρώσει τους δανειστές ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΕΙ.

Τον Ιούνιο που όπως προβλέπει το μνημόνιο νέα μέτρα, που δε θα μπορέσουν φυσικά να γίνουν δεκτά, η Ελλάδα θα κηρύξει πτώχευση και οι δανειστές θα διεκδικήσουν τη δημόσια περιουσία.
Δεν ξέρω..αυτη το ψήφισε τελικα η όχι;

Πολύ καθυστερημένα, αλλά τα έχουν φτύσει στο ΠΑΣΟΚ !!!!!!
Δείτε το βίντεο.

ΥΓ. Το βίντεο δεν το ανέβασα εγώ πρώτος, ο λόγος που το ανεβάζω, είναι επειδή το έκαναν απόρρητο!

ΥΓ2 Το κείμενο είναι από το:greeknation

ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ!

Τα πιο πολλά απο αυτά τα έχει διαρρεύσει η Τρόικα είτε επίσημα είτε ανεπίσημα για να τα εμπεδώσει ο κόσμος!

Άλλωστε δηλώνουν όπου βρεθούν και όπου σταθούν ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν υπογράψει και έχουν δεσμευτεί ότι θα εφαρμόσουν πλήρως το Μνημόνιο 2 αλλά και τα όποια Μεσοπρόθεσμα προκύψουν.

Δείτε αναλυτικά:

- Κατάργηση 13-14ου μισθού και στον ιδιωτικό τομέα

- Νέα μείωση του βασικού μισθού σε επίπεδα Βουλγαρίας στα 200? καθαρά, μαζί με όποιες μειώσεις επιφέρει σε μισθούς, επιδόματα ανεργίας κλπ.!

- Νέα μείωση βασικών και επικουρικών συντάξεων

- Μείωση κατά 10 ημέρες της ετήσιας αδείας

- Μείωση των προσαυξήσεων (από 75% σε 50% ή και 25%) με τις οποίες αμείβεται η απασχόληση σε Κυριακές και αργίες.

- Πλέον ευέλικτες σχέσεις εργασίας , κατάργηση συμβάσεων και δικαιωμάτων

- Άμεση απόλυση 50 χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων το 2012. 200.000 απολύσεις σε βάθος τριετίας

- Σταδιακή κατάργηση του ΕΦΑΠΑΞ στο δημόσιο τομέα - Άμεση περικοπή 30% αναδρομικά

- Σταδιακή κατάργηση της αποζημίωσης στον ιδιωτικό τομέα είτε απο απόλυση είτε απο σύνταξη.

- Πλήρης κατάργηση των φοροαπαλλαγών και των ειδικών καθεστώτων φορολόγησης.

Προβλέπεται κατάργηση των εκπτώσεων φόρου όπως για τόκους στεγαστικών δανείων α΄κατοικίας, ενοίκια, δίδακτρα, ασφάλιστρα, ιατρικές επισκέψεις, εξετάσεις, νοσήλια ή και ασφαλιστικές εισφορές.

- Αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ από 6,5% σε 13%

- Κατάργηση μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ που ισχύει στα νησιά

- Υπαγωγή των αγροτών σε ΦΠΑ

- Νέος ειδικός φόρος κατανάλωσης σε ποτά/τσιγάρα

- Νέα αύξηση τέλους ταξινόμησης σε μεταχειρισμένα αυτοκίνητα

- Νέα αύξηση τελών κυκλοφορίας

- Επιπλέον μείωση ή κατάργηση του αφορολόγητου ορίου

- Αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών ακινήτων κάθε χρόνο

- Εξίσωση πετρελαίου θέρμανσης με αυτό της κίνησης

- Άρση της απαγόρευσης της κατάσχεσης της πρώτης κατοικίας λόγω χρεών

- Μονιμοποίηση του έκτακτου φόρου ακινήτων μέσω της ΔΕΗ και ενοποίηση όλων των φόρων επί της ακίνητης περιουσίας, σε μόλις δύο: σε ένα φόρο θα ενωθούν οι 33 φόροι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και σε άλλον έναν όλο οι φόροι του κράτους.

- Φόρος ιδιοκατοίκησης (Ουσιαστικά θα είναι ενα είδος ενοικίου για όσους μένουν σε δικά τους σπίτια)

- Κατάργηση της μισθοδοσίας του Κλήρου

- Χαράτσια εφορίας ακριβώς μετά τις εκλογές: (Φόρος εισοδήματος, Έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης, Τέλος επιτηδεύματος, ΕΤΑΚ 2009, Έκτακτη εισφορά ακινήτων, ΦΑΠ 2010, ΦΑΠ 2011, Ειδικό τέλος ακινήτων (χαράτσι) για το 2012)

- Ιδιώτες φοροεισπράκτορες

- Πλήρες ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας ακόμη και στην... Τουρκία!

Οι Έλληνες δεν θα μπορούν πλέον να πουν οτι δεν ήξεραν. Οι Έλληνες δεν θα μπορούν πλέον να πουν ότι παραπλανήθηκαν από τις γνωστές ψεύτικες προεκλογικές δεσμεύσεις περί επαναδιαπραγμάτευσης, αυτοδύναμης Ελλάδας και άλλες τέτοιες μπαρούφες.

Ο πρόεδρος του Eurogroup Γιούνκερ που αποχωρεί από το αξίωμά του, δήλωσε σε συνομιλητές του πως φοβάται την εξέγερση των Ελλήνων, αφού καμία κοινωνία δεν θα μπορούσε να δεχθεί το νέο τσουνάμι μέτρων που έρχεται με αρχή τον Ιούνιο.






Ας ελπίσουμε να μην φτάσουμε μέχρι εκεί αλλά να τους δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα στις κάλπες...


ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!