Σκηνικό: Χριστουγεννιάτικη γιορτή παιδικού σταθμού στο αμφιθέατρο της εκκλησίας της ενορίας μας.
Στην είσοδο στημένη γιαγιά θεούσα κομπλέ με μαντίλα με πλησιάζει μουρμουρίζοντας "Δύο ευρώ για το συσσίτιο της ενορίας μας". Το παιδί μου τραβάει το χέρι, εγώ απορημένος κοιτάω τη γριά μην έχοντας καταλάβει τι θέλει... "Διακόσια άτομα μαζεύονται εδώ κάθε μέρα" μου λέει... "Από εμένα τι θέλετε" ρωτάω με απορία... "Δύο ευρώ" μου λέει αυστηρά. Τις δίνω πέντε και μου δίνει μία λίστα με ονόματα να συμπληρώσω το δικό μου μαζί με τηλέφωνο. Τώρα που ακριβώς κάναμε opt in και ποιος θα μας πάρει τηλέφωνο θα δείξει... Κάτι τέτοια κάνουν τη ζωή ενδιαφέρουσα. "Ορίστε" μου κάνει και μου δίνει ένα κέρμα ενός ευρώ ρέστα. "Να γράψετε το όνομά σας δύο φορές αφού πληρώσατε για δύο!" "Κρατήστε τα ρέστα" απαντάω εγώ γράφοντας στο πόδι. "Όχι" απαντάει αυστηρά και μου γυρνάει την απαξιωτικά πλάτη αφήνοντάς με αποσβολωμένο.
Μέσα στο αμφιθέατρο πανζουρλισμός! Γονείς, γιαγιάδες, θείες, νονοί να συνωστίζονται γύρω από ένα τραπέζι με αναψυκτικά, να φωνάζουν για την καλύτερη τοποθέτηση του παλτού τους στην καρέκλα, άλλος να κρυώνει άλλος να ζεσταίνεται, ο κλασικός μπαμπάς που είναι παντού δίπλα στο γιόκα του με το τηλέφωνο έτοιμο να αποθανατίσει κάθε συγκλονιστικό στιγμιότυπο αυτής της φάσης της ζωής του βλασταριού του και οι μάνες παρατεταγμένες μπροστά στη σκηνή με τα κινητά να αποθανατίζουν κάθε κίνηση των παιδιών τους. Και ξάφνου, από το πουθενά, μια γιαγιά πετάγεται στη μέση όλων κραδαίνοντας στα χέρια ένα tablet! Ναι! Η τελευταία λέξη της τεχνολογίας στα έμπειρα χέρια της γιαγιάς να φωτογραφίζει με μανία τον εγγονό και μετά από κάθε φωτογραφία φωνάζει τον παππού, έναν τεράστιο ηλικιομένο κύριο που έτρεχε ασθμάνοντας με ένοχο γελάκι στο κάλεσμα της γυναίκας του να δει το αριστούργημα που τράβηξε με το tablet καθώς σχολίαζε κάθε φορά "βρε τι σου είναι η τεχνολογία".
Τελικά τα παιδιά ελάχιστα τα είδαμε. Η μανάδες τα είδαν, όσο γίνεται, μέσα από τις οθόνες του κινητού τους. Οι πατεράδες μάλλον είδαν τους συμμαθητές των παιδιών τους μέσα από την οθόνη του πατέρα που στεκόταν δίπλα τους και τραβούσε το δικό του παιδί, σε μία προσπάθεια να διαπιστώσει αν το δικό του κινητό ήταν καλύτερο από του διπλανού. Η γιαγιά με το tablet είδε και θαύμασε το tablet, ο δε παππούς, άσε καλύτερα τι είδε. Αυτός φαινόταν να τα έχει δει όλα προ πολλού. Οι υπόλοιποι προσπαθούσαμε να δούμε ανάμεσα από τους γονείς παπαράτσι που ήταν στημένοι όρθιοι μπροστά στη σκηνή.
Τελικά οι περισσότεροι θα δουν τη γιορτή καθώς θα κοιτούν αργότερα τις φωτογραφίες για να τις ανεβάσουν στο Facebook. Οι υπόλοιποι θα πρέπει να περιμένουν τις φωτογραφίες που θα ανεβάσουν οι πρώτοι. Μας βλέπω σε λίγα χρόνια να πηγαίνουμε σε αυτές τις γιορτές από το σπίτι.
Και μετά με ρωτάς γιατί παχαίνω... (Άσχετο... αλλά σχετικό. Ήταν κι η μάνα μου εκεί. Ναι, ήταν αυτή πού γκρίνιαζε ότι δεν έβλεπε γιατί την εμπόδιζαν οι γονείς οπερατέρ. Κατάλαβες πως δένει; Ούτε κι εγώ.)