Τελικά δε χρειάστηκε να περιμένω πολύ.
Άνοιξα την τηλεόραση - το αποφεύγω διότι θολώνει τη σκέψη μου με αρνητισμό δοσμένο από πλούσιες μετριότητες - και θυμήθηκα ότι σήμερα εκλογές έχουμε πάλι.
Το ερώτημα που με ταλανίζει είναι τι ψηφίσουμε ακριβώς. Την προηγούμενη Κυριακή ψηφίζαμε για το μνημόνιο. Αυτή την εβδομάδα φαίνεται να γίνεται προσπάθεια από τους πολιτικούς να ψηφίσουμε για τον Καλλικράτης. Όλους τους πολιτικούς. Φυσικά όχι. Πότε συμφωνήσανε αυτοί; Όμως μετά από την προηγούμενη Κυριακή, μετά από την αποχή, με κάποιο ακατανόητο τρόπο όλοι τους πανηγύριζαν κερδισμένοι! Πώς γίνεται αυτό; Ακατανόητο αυτό, αλλά εμένα που με αφήνει;
Αν ψηφίσω τον ένα αυτή τη φορά, ψηφίζω το μνημόνιο; Δε θέλω, αλλά ψηφίζοντας τον άλλον καταδικάζω την πόλη σε άλλη μια τετραετία αδιαφορίας, κλεψιάς και παρακμής. Κανείς τους δε, αυτή τη φορά δεν μπήκε στον κόπο να κάνει προγραμματικές δηλώσεις. Κρύφτηκαν πίσω από το δημοψήφισμα και δεν μπήκαν καν στον κόπο να πουν το προεκλογικό τους παραμύθι. Μήπως γι αυτό τελικά ο κόσμος δε ψηφίζει; Μήπως γιατί έχουμε υποψηφίους, εκείνους που κανονικά θα έπρεπε να έχουμε στη φυλακή; Μήπως αυτό είναι το μήνυμα της αποχής και τελικά δεν έχει καμία σχέση με το μνημόνιο, με τον Καλλικράτης και τις προγραμματικές δηλώσεις που δεν υπάρχουν πια. Μήπως απλά ούτε εσείς αξίζετε καν τον κόπο μας για να καταθέσουμε μια άγονη ψήφο; Μήπως δεν πείθετε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου